Als kind heb je meestal geen realistisch beeld van een professor. Professor Barabas en professor Zonnebloem vormden ook mijn referentiekader. Na jaren werkend op een universiteit weet je dat je er hebt die met de hakken over de sloot de titel hebben bemachtigd en dat je briljante geesten hebt die de toga dragen, maar zelden lijken ze op de types uit de stripverhalen van vroeger.
Charles Boucher voldeed wél aan het kinderlijke beeld van een professor: een vrolijk warrige haardos, rond brilletje, prettig onconventioneel en altijd onverwachte, intelligente vragen. Meestal sprak ik hem in zijn krappe kantoortje tussen de laboratoria in de rommelige en uitgewoonde verdiepingen van de oude hoogbouw van het Erasmus MC. Het deerde hem niet. Hij kwam niet over als een man die vanwege zijn titel uiterlijk vertoon nodig vond.
Geliefd bij studenten
Charles was viroloog, en naar ik nu lees in de diverse in memoriams die verschijnen rond zijn overlijden, een hele goede. Daar hadden wij het zelden over, want Charles had een veel bredere interesse dan enkel de virologie en het lab van het Erasmus MC. Hij was geliefd bij studenten uit de honours class van het Erasmus MC en zeer betrokken bij het reilen en zeilen van de Erasmus Universiteit. Op die manier kwam hij in beeld toen ik op zoek was naar nieuwe voorzitter voor de Redactieraad van Erasmus Magazine.
Ik zocht een ‘breed geïnteresseerde hoogleraar met het hart op de juiste plek als het gaat om onafhankelijke journalistiek’. En om de immer gapende kloof tussen Woudestein en Hoboken enigszins te slechten, moest het iemand zijn vanuit de medische faculteit. Dan moet je Charles hebben, werd mij verzekerd. En terecht.
EM moest 'academisch niveau' hebben
Charles bleek in zijn volle agenda altijd wel gelegenheid te hebben om de ontwikkelingen in de onafhankelijke universiteitsjournalistiek te bespreken. Hij was een belangrijke aanjager van de overgang van een grotendeels papieren medium naar een volledig online platform.
Enthousiast entameerde hij een grote brainstorm van redactie, freelancers, redactieraad en deskundigen om na te denken over de toekomst van EM. Een hele middag lieten we de geest de vrije loop en topten het af met een biertje en bitterballen bij de Ballentent aan de oever van de Maas.
Ik herinner me van die middag, en latere bijeenkomsten met de redactie, felle discussies over wat de onafhankelijkheid van EM betekende, want hoewel Charles pal stond voor die journalistieke vrijheid moesten de stukken van EM wel ‘academisch niveau’ hebben.
Ik koester een warme herinnering aan de samenwerking, en aan de steun en het vertrouwen dat hij de redactie en de hoofdredacteur gaf voor hun journalistieke werk binnen de universiteit.
Namens de redactie en alle leden en oud-leden van de Redactieraad: dank Charles!
Wieneke Gunneweg
Hoofdredacteur Erasmus Magazine
