Vanwege de pandemie zitten internationale studenten vast in hun thuisland. Dankzij de snelle omschakeling naar online onderwijs kunnen ze hun programma veilig blijven volgen. Mijn thuisland Suriname (UTC -3) loopt vier uur achter op Nederland (UTC +1). Dat betekent dat om acht uur opstaan voor een normale dag colleges er niet in zit. Ik zit nog maar zes weken in Suriname, maar Amanda en Kushan zitten al bijna een jaar in hun thuisland.

26 uur wakker

Amanda in Brazilie 2000
Amanda in Brazilië

Net ten zuiden van Suriname ligt Brazilië, waar IBCoM-student Amanda Barreto do Medeiros weer op haar oude slaapkamer zit. Omdat zij in dezelfde tijdzone zit als ik, dacht ik dat ze misschien tips zou hebben om om te gaan met het tijdsverschil. Maar als we elkaar om twee uur ‘s middags spreken via Zoom, vertelt ze dat ze afgezien van een paar korte powernaps al zo’n 26 uur wakker is. “Ik had om vier uur vanochtend college. Het is afschuwelijk!”, roept ze uit. “Meestal kunnen we een geschikte tijd kiezen, maar bij dit keuzevak kon dat gewoon niet. Daarom ben ik maar de hele nacht wakker gebleven in plaats van om drie uur op te staan.”

Toen Amanda’s eerste jaar door de pandemie werd onderbroken, bedacht ze in maart dat het beter was terug naar huis te gaan, ook omdat haar moeder er nogal op aandrong. “En godzijdank, want zo kon ik mijn ouders ook helpen. Mijn vader en oma hadden net corona gekregen, dus kon ik voor ze zorgen. Maar tegelijkertijd moest ik ook mijn moeder beschermen, dus droeg ik een mondkapje. Gelukkig gaat het nu goed met ze.”

Als je weer bij je ouders woont, heb je niet alleen te kampen met corona. Mijn ouders houden wel rekening met mijn privacy, maar het is al een paar keer gebeurd dat er iemand (ik zal niet zeggen dat het mijn zus was) bij me binnenliep terwijl ik midden in een tutorial zat. Amanda herkent het probleem, vertelt ze. “Ik hoor van vrienden dat hun ouders steeds binnenlopen tijdens het studeren.”

Bron: www.youtube.com

Niet verkeerd

Economiestudent Kushan Divecha bevindt zich aan de andere kant van de wereld, in zijn thuisland India. De staat waar hij woont, Maharashtra (UTC +5,5), loopt vierenhalf uur voor op Nederland, dus terwijl we videobellen, is het voor mij zeven uur ‘s ochtends en voor hem half vier ’s middags. In tegenstelling tot de vroege colleges van Amanda en mij, vallen die van Kushan grotendeels ‘s avonds. “Mijn colleges en tutorials beginnen meestal rond half acht ‘s avonds. Dat is eigenlijk helemaal niet zo verkeerd. Ik heb op z’n laatst rond elf uur ‘s avonds les.”

Kushan verhuisde net als Amanda aan het begin van de pandemie terug naar huis. Zijn plannen om terug te gaan naar Nederland zijn al verschillende keren doorgeschoven. “Oorspronkelijk was ik van plan in september, aan het begin van het collegejaar, terug te gaan, maar toen trof de tweede golf Nederland en daarna kwam er een strengere lockdown. Ik zag het nut er niet van in om terug te gaan en huur te moeten betalen en voor mezelf te moeten koken. Ik leef nu zo’n beetje op kosten van mijn ouders”, grapt hij.

Troost

“Ik woonde op kamers op de campus en mijn huurcontract liep bijna af. Nu heb ik geen woonruimte in Rotterdam. Mijn oude kamergenoot past op mijn spullen. Ze is echt een engel”, zegt Amanda. Toen de pandemie uitbrak, konden Kushan en Amanda allebei het huurcontract dat de universiteit eerstejaars aanbiedt, opzeggen.

Wanneer komen ze weer terug? “Ik zou in augustus teruggaan, toen in december en nu denken we aan maart, maar om eerlijk te zijn denk ik dat het wel juni zal worden”, zegt Amanda. “Als ik nu terugga, zit ik alleen maar op mijn kamer om online college te volgen op mijn laptop. Ik geef dan alleen maar geld uit voor niets.”

Kushan weet nog niet wanneer, maar hij is vast van plan terug te gaan. “In een tijd die voor iedereen heel moeilijk is, biedt het ook troost om thuis te zijn bij mijn vrienden en familie. Maar op een gegeven moment wil ik wel terug naar Nederland, want ik mis de hele ervaring van het in het buitenland studeren. Niet iedereen krijgt de kans om dat te doen.”