Inez en haar hond Bobo maken nog elke dag een rondje over de campus

Inez Lutter, secretaresse van de afdeling Corporate Planning and Control, heeft tienerkinderen en er gebeurt thuis van alles. “Daarom heb ik besloten om elke dag gewoon naar kantoor te gaan. Hier heb ik mijn PC, printer, en alles wat ik nodig heb”, vertelt ze. “Dan heb ik ook de rust en de focus om mijn werk af te maken.”

Inez woont vlak bij de campus en gaat normaalgesproken met de fiets naar kantoor. Nu pakt ze vanwege de pandemie de auto, maar ook zodat ze haar hond Bobo kan vervoeren. “Hij is dol op mij en wil altijd graag bij me zijn. Dus ik dacht: ‘dan kom je toch gezellig mee’, want anders blijft ie maar thuis.”

Op haar kantoor in het Erasmusgebouw zit Inez momenteel alleen. Haar vier collega’s, met wie ze de ruimte deelt, werken allemaal vanuit huis. “Dan is het gezellig om Bobo bij me te hebben”, zegt ze. Bobo, die net 9 is geworden, is een zwarte Stabij- en wetterhoun en is volgens Inez ideaal gezelschap. “Hij is heel rustig. De hele dag ligt ie op een matje naast mij. Als ik naar het toilet moet, dan laat ik hem achter met de deur dicht. Als ik ga printen dan loopt hij achter me aan. Af en toe krijgt hij een crackertje, wat hij thuis trouwens nooit krijgt, dus dat vindt hij ook leuk.” Bobo, die naast zijn baasje ligt, knikt instemmend als hij de laatste zin hoort.

Naast de gezelligheid is Bobo ook goed voor de conditie van Inez. “Hij dwingt me om naar buiten te gaan”, zegt ze. Elke dag maken ze twee rondjes over de campus. “De eerste tijdens mijn lunchpauze en daarna weer een rondje om drie uur ’s middags”, vertelt Inez. “Meestal lopen we in zo’n twintig minuten de campus rond.” Ze hebben geen vaste route, alle hoeken van de campus vindt Bobo even interessant. “Doordat het nu heel stil is op de campus, kom je ook tot rust tijdens zo’n wandeling.”

De collega’s die Inez nog wel op het werk tegenkomt vinden het niet erg dat Bobo erbij is. “Ik vraag het altijd van tevoren: ‘vind je het erg als ik mijn hond meeneem?’ Maar ze vinden hem alleen maar leuk”, vertelt Inez.

Zelf is Inez eigenlijk allergisch voor honden. Bobo is dus een hypoallergene hond, dat wil zeggen dat hij weinig tot geen haar verliest en geen allergische reactie opwekt. “Dus ik hoef me ook geen zorgen te maken dat mensen moeten niezen, hoesten of rode ogen krijgen door Bobo.” Neemt ze haar hond nog steeds naar het werk als de coronacrisis voorbij is? “Nee, dan zijn er veel mensen, dat vind ik te druk met een hond erbij en voor mijn collega’s en directeur is het ook niet handig.”