Studeren in een protesterend Hongkong: ‘Onder de gasmaskers zitten gewone studenten’

“Toen ik net uit college kwam zag ik nog een protestmars van ongeveer vierhonderd studenten die rond de campus liepen met spandoeken.”, vertelt Wouter aan de telefoon vanuit zijn studentenkamer. Veel studenten boycotten de eerste twee weken van het collegejaar. “Ze vinden de huidige situatie in Hongkong, met het toenemende politiegeweld, dusdanig abnormaal dat ze niet willen dat het leven gewoon doorgaat.”

De aanleiding voor het protest is een wetsvoorstel waardoor inwoners van Hongkong voor het gerecht van China kunnen worden gedaagd. Hoewel het wetsvoorstel inmiddels is ingetrokken, eisen de demonstranten onder andere dat de opgepakte demonstranten worden vrijgelaten en dat er een onafhankelijk onderzoek naar politiegeweld wordt opgezet.

Wouter wordt dagelijks geconfronteerd met de situatie in de stad. “Als ik door m’n raam naar buiten kijk is de luchtbrug volledig ondergestickerd met protestaffiches over politiegeweld.” Op de Chinese University of Hong Kong (CUHK) is de sfeer normaal en gaan de meeste studenten gewoon naar de colleges. Toch houden de demonstraties alle studenten bezig.

Hoewel de CUHK er volgens Wouter niet 100 procent achter staat dat de protesterende studenten colleges skippen, wordt het ze wel makkelijk gemaakt: straffen op afwezigheid zijn er niet en de colleges worden opgenomen. “De eerste paar dagen liepen er ook professoren mee, dus werden er zelfs meerdere colleges afgelast”, vertelt hij.

“Iedereen die jong is in Hongkong, op een paar studenten na, is betrokken bij de demonstraties”, zegt Wouter. “De eerste paar dagen dat ik in de stad was zat ik in een hostel waar twee medewerkers druk bezig waren om flyers te printen en uit te delen. Alle lokale studenten die ik ken zijn naar demonstraties geweest en delen op sociale media waar de protesten plaatsvinden.”

Door de demonstraties liep de opening van het academische jaar ook anders dan gepland. “Studenten hebben een tegenopening van het academische jaar georganiseerd, namelijk de opening van de boycot. Dertigduizend studenten kwamen op de campus van de CHUK protesteren en er werden lezingen gehouden. Het was een rustigere demonstratie dan de meeste. Aangezien de demonstratie plaatsvond op het privéterrein van de universiteit, liet de politie de studenten hun gang gaan.”

Van de studenten om zich heen hoort Wouter veel verhalen over de demonstraties. “Ik heb een jongen gesproken die actief meedeed met een demonstratie in juli. De demonstraten zijn toen aangevallen door bendeleden van de triades (Aziatische gangs). Hij is ook geslagen door bendeleden en is heel boos dat de politie niets heeft gedaan om de demonstranten te beschermen.”

Veel last van de demonstraties heeft Wouter niet. “Twee blokken verderop kan er een demonstratie zijn met tienduizenden mensen zonder dat je daar iets van merkt.” Iedere morgen leest hij de South China Morning Post om te zien waar de demonstraties plaatsvinden.

De stad is vrij veilig, maar veel uitwisselingsstudenten komen toch bewust of onbewust in een demonstratie terecht, wat vervelende gevolgen kan hebben. “Een vriend stond tijdens een demonstratie aan de zijkant tussen een groep journalisten. Hierdoor kon hij alles goed volgen en goede foto’s maken, want journalisten zijn redelijk veilig tijdens de demonstraties. Op den duur ontstond er chaos en is hij meegerend met een groep demonstranten. Hij is toen in aanraking gekomen met de politie en acht keer met traangas bespoten. Gelukkig had hij, op een branderige huid na, geen blijvende verwondingen.”

Het thuisfront is bezorgd om Wouter. “Mijn moeder appt constant om te vragen of alles goed gaat. Dat begrijp ik wel, want op het Nederlandse nieuws zie je natuurlijk de heftigste beelden. De demonstranten lopen met zwarte maskers op, maar ik weet dat er gewone studenten onder die maskers zitten.” Spijt van zijn uitwisseling naar Hongkong heeft Wouter absoluut niet. “Ik voel me nooit onveilig in deze stad. Ik vind het juist heel fascinerend om dit wereldnieuws van zo dichtbij te volgen.”

Wouter wil niet met zijn achternaam in het stuk om moeilijkheden aan de grens met China te voorkomen. Zijn volledige naam is bekend bij de redactie.