Het feest ter afsluiting van Refugees@campus vindt plaats in het nieuwe Education Lab in het Polakgebouw. Naast de medewerkers van het UAF en het Diversity & Inclusion Office van de EUR komen de deelnemers van het project er ook op af. Na de speeches van Semiha Denktaş (Chief D&I Officer) en Rob Boom (UAF) mogen de meiden hun verhaal vertellen. “Begin september is de match gemaakt”, vertelt bedrijfskundestudent Senem. “Wij hebben toen meteen afgesproken bij de Food Plaza en sindsdien zien we elkaar regelmatig.”
“Door mijn interactie met Senem spreek ik beter Nederlands en snap ik de Nederlandse cultuur veel beter”, vertelt Shabnam, die is geboren in Afghanistan maar opgroeide in Pakistan.
‘Door mijn interactie met Senem spreek ik beter Nederlands en snap ik de Nederlandse cultuur veel beter.’
Twee jaar geleden kwam Shabnam naar Nederland als asielzoeker. Sinds september volgt ze het voorbereidend jaar aan de EUR en daarvoor studeerde ze twee jaar Bedrijfskunde in Pakistan. “Ook al weet ik hoe een universiteit werkt, toch heb ik een begeleider nodig om mij te helpen met Nederlandse regeltjes”, vertelt ze. Volgend jaar hoopt ze Bedrijfskunde te studeren aan de EUR.
Ter afsluiting van het feest verzamelen de aanwezigen zich voor het Tinbergengebouw. Daar wordt een lichtkunstwerk van kunstenaarscollectief Blauwe Uur getoond. Schrijver Babah Tarawally leest zijn column voor waarna de lichtvoorstelling de gevel van het Tinbergengebouw opleukt.
Eind van het project
Dankzij de financiële steun van de Nationale Postcode Loterij kon het driejarige project Refugees@campus worden uitgevoerd. In 2016 startte het UAF het studentmentoringprogramma om de overgang naar de Nederlandse samenleving aangenamer te maken. “In dit project koppelden we een vluchtelingstudent aan een Nederlandse student, zodat ze op basis van gelijkwaardigheid ervaringen kunnen uitwisselen en van elkaar kunnen leren”, licht projectleider Remko de Kok toe. “Vooral in de beginperiode hebben vluchtelingstudenten behoefte aan een buddy om de Nederlandse taal te oefenen en wegwijs te raken op de onderwijsinstelling.”
Landelijk deden er duizend studenten mee aan het project: vijfhonderd vluchtelingstudenten en vijfhonderd vrijwillige studentmentoren. “We zochten zorgvuldig naar een goede match en hielden zoveel mogelijk rekening met de plek waar iemand woont en studeert, het vakgebied en persoonlijke interesses”, vertelt De Kok.
Dit bleek goed te werken bij Senem en Shabnam. Als het vijfhonderdste – en dus het laatste – mentorkoppel zijn ze een match made in heaven. “We zien elkaar niet alleen maar voor mentoring, maar ook vriendschappelijk”, vertelt Senem. “We kletsen veel over alles”, voegt Shabnam toe. “Het blijkt dat wij veel dingen gemeen hebben, zoals onze interesse in Bedrijfskunde, onze culturele achtergrond en onze liefde voor eten.”
‘Ik vind haar superlief’
Voor Senem was meedoen aan het project bijna vanzelfsprekend. “Ik zag dat vluchtelingstudenten moeite hadden om zich aan te passen aan het Nederlandse opleidingssysteem. Als ik er een kleine bijdrage kan leveren, waarom zou ik die kans dan missen?”
“Mijn taak is om Shabnam te helpen met de taal, maar ook met andere dingen, van studievoorbereiding tot het regelen van bankzaken en administratie voor haar toekomstige studie”, vertelt Senem. Shabnam: “Senem helpt me inderdaad met alles, zij is superlief.”
Zelf vindt Senem het project ook waardevol. “Ik heb stiekem veel geleerd van Shabnam. Zij is een stille kracht, ze heeft alles in haar leven zelf geregeld. Door haar is mijn kijk op het leven wat veranderd.”
Het begeleidingstraject duurt nog maar twee maanden, maar de meiden zijn er zeker van dat ze ook daarna contact blijven houden. “Senem is niet alleen een mentor; ze is nu mijn vriendin”, zegt Shabnam.
Bekijk hier de video van de lichtvoorstelling:
