Topsportende tweelingzussen strijden samen tegen elkaar

“Vorig jaar ontdekten we dat we elkaar in heel ons leven pas één dag niet gezien hadden. Maar”, haast Myke van de Wiel, twintig jaar en één minuut ouder dan haar zusje Anne, er aan toe te voegen, “voor ons is het niet meer dan normaal. We zaten in dezelfde klassen, hebben dezelfde vrienden en sporten samen.”

Vooral de sport heeft er de laatste jaren voor gezorgd dat de dames niet zonder elkaar kunnen. De Bredase zussen behoren namelijk allebei tot de Nederlandse top in de meerkamp, het atletieknummer waarbij de deelnemers in een wedstrijd zeven verschillende onderdelen afwerken (zie kader). Dat betekent zes keer in de week trainen op onderdelen als de 110 meter horden, verspringen en kogelstoten. “Wij waren nogal drukke kinderen”, legt Anne uit. “Een oom van wie twee zoons op atletiek zaten zei daarom tegen onze moeder: doe ze ook eens op atletiek. We waren toen zeven jaar oud en we vonden het zo leuk, dat we niet meer weg zijn gegaan.”

In hun latere tienerjaren blijkt op atletiekvereniging Sprint in Breda dat de zusjes bovengemiddeld getalenteerd zijn. “We konden altijd goed mee, maar pas toen we een jaar of zestien kregen we een serieuzere trainer, zijn we speciale trainingen gaan volgen en ging het snel beter. Daarvoor trainden we vooral met vriendinnen.”

Die progressie was vorig jaar goed te merken tijdens het Nederlands kampioenschap meerkamp. Waar Myke net naast het podium eindigde, kwam Anne met een zilveren medaille thuis. “Maar dat had ook net andersom kunnen zijn”, zegt Anne. “De laatste jaren zijn we ongeveer even goed. Het ene jaar ben ik iets beter, het andere jaar Myke. Zij is de iets betere sprinter, maar verder verschillen we niet veel.”

Het duo erkent dat er twee kanten zitten aan het feit dat ze naast familie ook concurrenten zijn. Myke: “Het is vaak ook heel irritant. Ik gun Anne het namelijk ook, dus dan merk ik dat de drang bij mij om te winnen iets minder is.” Anne beaamt: “Ik heb liever dat m’n zus wint dan een concurrent. Je bent – bewust of onbewust – toch altijd met de ander bezig. En we slepen elkaar er tijdens trainingen bijvoorbeeld wel weer doorheen.”

Vorig jaar ontstond er door de ‘concurrentiestrijd’ voor het eerst een kleine spanning tussen de zussen, zegt Myke eerlijk. “Er was nog één plekje over in de selectie voor het EK voor meerkampsters. Degene die het best zou presteren tijdens de afsluitende wedstrijd, zou met het Nederlands team mee mogen. Anne won en toen had ik wel een dubbel gevoel.” Ze richt zich tot haar zusje. “Ik wilde natuurlijk liever dat jij daar stond dan iemand anders, maar ik heb de eerste dagen wel gedacht: liever allebei niet. Ik ben haar uiteindelijk wel gaan aanmoedigen in Spanje en toen was ik wel heel trots hoor.”

Op de atletiekbaan kunnen de meerkampsters onmogelijk om elkaar heen. Dus toen Myke en Anne bijna twee jaar geleden een studie moesten kiezen, was dat het ideale moment om voor het eerst elkaar (een klein beetje) los te laten. “We wilden niet heel geforceerd iets anders kiezen, maar we zijn wel bewust naar andere studies gaan kijken”, zegt Anne. “Ik ben sociologie gaan doen en Myke psychologie. We wonen wel samen; dat is heel gezellig en ik zou ook niet anders willen. Alleen is het nu ook wel eens fijn dat mensen mij kennen als Anne en we niet meer altijd worden gezien als duo.”

Ondanks sporten op hoog niveau, liggen de tweedejaars studenten gewoon op schema en zijn ze van plan om volgend jaar hun bachelor af te ronden. Anne: “De studie is makkelijker te combineren met sport dan op de middelbare school. Toen waren het veel langere dagen, nu hebben we toch minder verplichtingen.” De topsportstatus die het tweetal van de EUR heeft gekregen, zou daar ook bij moeten helpen. Maar dat blijkt in de praktijk nog iets minder vanzelfsprekend te zijn, zegt Anne. “Daar hebben we toch minder profijt van dan gedacht. Als je een half uurtje van een werkgroep mist, telt dat ook bij ons gewoon als een gemiste les. Maar het is vooral fijn dat je die status hebt, als er echt wat is.” Haar zus sluit zich bij haar aan. “Ik vraag echt niet om heel veel. Snap dat je niet veel kan missen, maar het zou fijn zijn als ze af en toe iets meer mee zouden denken.”

De komende tijd willen de meerkampsters sport, studie en studentenleven blijven combineren, al was het maar omdat ze geen keuze kunnen maken tussen de diverse levens. De gezelligheid van het leven als student is volgens Myke onmisbaar om op de andere twee borden te kunnen blijven schaken. “Sommige mensen zullen misschien zeggen dat je als topsporter niet op zaterdag de stad in kan gaan en ook nog eens alcohol drinken. Fysiek is dat misschien niet het beste voor je, maar ik zou niet kunnen zonder de mentale afleiding. Niet voor een belangrijke wedstrijd natuurlijk, maar als het kan, dan heel graag.”

De grootste uitdaging voor de tweeling ligt echter niet in de collegebanken of op de atletiekbaan: deze zomer gaan ze voor het eerst in hun leven niet samen op vakantie. “Vijf dagen zonder elkaar, dat zal best gek zijn”, zegt Anne. Haar zus knikt instemmend om daarna in lachen uit te barsten. “Ha, ha dit is niet goed, we lijken wel een getrouwd stel zo.”