De mouwen opstropen hoeft niet meer in het internettijdperk

In het internettijdperk is het begrip bijbaantje echter compleet veranderd. Hoewel de meeste studenten vandaag de dag nog steeds op arbeid gebaseerd (fysiek) werk doen, gebruikt een klein groepje studenten het internet als een manier om geld te verdienen. Deze digitale bijbaantjes zijn niet anders omdat ze obscuur zijn, maar om een heel andere reden: er zijn geen vaste uren, er is geen chef en het internet is het medium dat het allemaal mogelijk maakt. Studenten die op zoek zijn naar nieuwe manieren om geld te verdienen kunnen zeker inspiratie halen uit de verhalen van de volgende studenten.

Ryan Li loopt niet te koop met zijn werk. Afgezien van de aandelenkoersen die tijdens colleges af en toe in het beeldscherm van zijn laptop verschijnen, wijst niets erop dat hij handelt in cryptovaluta. Maar voordat Jan en alleman een praatje begon over de schommelende prijs van de bitcoin, handelde Li in een heel andere soort valuta: designerschoenen.

“Ik moest op de een of andere manier geld verdienen, maar ik wilde geen normaal baantje,” legt Li, student Media en Communicatie, uit. “Ik heb ooit in een restaurant gewerkt, maar dat was helemaal niets. Ik kon het niet verkroppen dat ik keihard moest werken voor een paar euro per uur en dus ben ik online merkschoenen gaan kopen en doorverkopen. In het begin was het geen succes, maar nadat ik wat research had gedaan en een groep schoenenverkopers had gevonden die me een paar tips hebben gegeven over hoe ik schoenen met winst kon verkopen, verdiende ik al heel snel al het geld terug dat ik in een maand had verloren.” Daarna bleef de winst almaar toenemen totdat ik een redelijke som had vergaard, waar ik iets mee kon.”

Nadat zijn huisgenoot hem begin 2017 over bitcoins vertelde, besloot Li om zijn geluk te beproeven op de markt voor cryptovaluta. Deze beslissing had min of meer hetzelfde resultaat als zijn handeltje in schoenen, maar deze keer met veel hogere winstmarges.

“In het begin handelde ik iedere beursdag heel fanatiek in allerhande verschillende valuta, maar dat werkte niet,” geeft Li toe. “Ik had best wel wat geld verloren, dus toen heb ik de tijd genomen om goed te kijken hoe anderen handelen en te leren hoe ik valuta met een maximale winst kan verkopen. Verrassend genoeg werd Twitter mijn belangrijkste bron van informatie. Ik leerde de basisprincipes van marktcycli—kopen wanneer de valuta laag staat en verkopen wanneer de waarde hoog is. Tussen juli en december was de markt zwak, maar ik wist dat de markt weer aan moest gaan trekken, dus toen ben ik me gaan richten op het kopen van andere cryptovaluta dan bitcoins. En dat pakte goed uit.”

Benieuwd hoe goed dat uitpakte? “Op het hoogtepunt bedroeg mijn winst 350 duizend Amerikaanse dollar,” zegt Li met een kleine grijns. “Maar omdat de markt onlangs is ingestort, is de winst gedaald tot 100 duizend.” Zulke enorme bedragen en belangen gaan gepaard met veel stress, maar Li heeft de laatste paar maanden geleerd om zijn hoofd koel te houden. “Toen ik met handelen begon, kon ik amper slapen omdat de markt zo snel veranderde,” merkt Li op. “Nu zeg ik tegen mezelf: ‘ook als ik alles verlies, is dat uiteindelijk geen ramp.’ Dankzij deze gedachte kan ik ’s nachts slapen en van het leven genieten.”

Nychenda Fecunda heeft iets met het tekenen van gezichten. Haar slaapkamer hangt vol met overvloedige portretten die het midden houden tussen betoverend en verontrustend, speels en griezelig. Ieder gezicht is nauwkeurig bewerkt en ziet eruit alsof het in een poel van vreemde dromen is ondergedompeld om er vervolgens onnatuurlijk gekleurd en met vreemde eigenschappen uit tevoorschijn te komen, zoals smeltend ijs in plaats van haar. Voor Fecunda is tekenen een vorm van meditatie, maar sinds kort verdient ze ook iets bij met de kunst die ze op Instagram post.

“Toen mensen me online begonnen te vragen of mijn kunst ook te koop was, raakte ik in het begin altijd een beetje in paniek omdat ik geen flauw idee had welk prijskaartje ik eraan moest hangen,” aldus Fecunda die een dubbele opleiding volgt aan Erasmus University College. “Een paar maanden geleden kreeg ik een bericht uit Zweden van een meisje dat iets van me wilde kopen. In het begin was ik heel erg enthousiast, maar toen ik geconfronteerd werd met de praktische zaken, zoals het bepalen van een prijs en het verzenden van het kunstwerk, ben ik afgehaakt. Drie maanden geleden heb ik eindelijk besloten om een kunstwerk aan iemand te verkopen en toen het bij haar werd bezorgd was ze zo blij, dat ik er ook helemaal blij van werd. Ik heb er niet veel voor gevraagd, maar het voelde heel goed om geld te krijgen voor iets wat ik heel graag doe.

Dankzij haar volgers op Instagram en haar tentoonstellingen in locaties zoals WORM zijn steeds meer mensen naar haar portretten gaan vragen. Nu twijfelt ze niet zo heel erg meer als ze een prijs op haar werk moet plakken. “Ik heb besloten om hetzelfde uurloon te vragen dat ik verdiende met het geven van bijles. Dus als ik ergens 2,5 uur mee bezig ben, dan kost het ongeveer 25 euro,” laat Fecunda aan EM weten. “Maar het hangt ook van de grootte van het kunstwerk af. Ik heb hier wel eens over gesproken met vrienden die aan de kunstacademie studeren en zij zeiden me dat ik veel te weinig vraag. Professionele kunstenaars rekenen 40 euro per uur, maar ik ben geen professional, dus ik begin hiermee en zie wel hoe de situatie over een jaar is.”

Voor Fecunda, die al haar kunstwerken ondertekent met ‘NaaF’, draait het allereerst om de kunst en daarna pas om het geld. “Ik heb het gevoel dat als ik dit alleen maar zou doen om de huur te kunnen betalen, ik er geen plezier meer in zou hebben. Waarom zou ik het überhaupt dan doen?”

Lorenzo De Benedictis heeft een bijbaantje waar iedere voetballiefhebber alleen maar van kan dromen: betaald krijgen om naar voetbalwedstrijden te gaan. Na het intoetsen van het woord ‘voetbal’ in een paar websites voor freelancers stuitte De Benedictis op een vacature van een bureau voor sportstatistieken dat werknemers 50 euro per wedstrijd betaalde, plus vervoerskosten en het toegangskaartje, om gegevens te verzamelen tijdens de wedstrijd.

“Ik ben in een vreemd land en spreek de taal niet, dus dit was volgens mij het beste baantje dat ik kon vinden,” vertelt De Benedictis aan EM. “Ik ben ervan overtuigd dat je moet doen wat je het leukste vindt en ik houd heel erg van voetbal. Aangezien ik geen goede speler of coach ben, is dit een mooie manier om toch in het wereldje terecht te komen.”

Betaald krijgen om naar voetbal te kijken klinkt fantastisch, maar het werk is een stuk lastiger dan je denkt. Met een laptop of een smartphone moet De Benedictis alles registreren wat er tijdens een wedstrijd gebeurt, van de opstellingen tot de doelpunten en de overtredingen. Hij moet gedurende de hele wedstrijd zelfs bijhouden welke speler de bal heeft en waar.

“Je moet heel anders naar een wedstrijd kijken dan je normaal zou doen,” zegt De Benedictis, die Communicatie en Media studeert. “Het is best wel stressvol werk omdat alles live en direct moet worden bijgehouden. Voetbal kan soms heel snel gaan, dus je moet één oog op je laptop houden en met het andere de wedstrijd volgen. Een wedstrijd duurt meestal maar 90 minuten, maar het voelt alsof je drie uur hebt gewerkt.”

Deze 90 minuten zijn weliswaar heel intensief, maar De Benedictis doet dit werk veel liever dan afwassen in de keuken van restaurant. “Weinig studenten hebben een bijbaantje zoals ik,” zegt De Benedictis. “Het is echt iets heel anders. Ik heb niet de hele tijd een chef in mijn buurt en ik maak mijn eigen rooster. En ik krijg betaald om voetbal te kijken, fantastisch toch?”