Maar daar denkt de oud-klasgenoot die ik op Kralingse Zoom tegenkom blijkbaar anders over. Waarschijnlijk heeft hij pas deze ochtend de prijskaartjes van zijn nieuwe colbert gehaald. “Dit kan je toch niet doen”, zegt hij als hij is uitgelachen. “Je moet een beetje aan je imago denken.” Een uur en zeker twintig verbaasde blikken later begin ik zijn keuze te begrijpen.
EM bestaat 20 jaar en onder de categorie 20 jaar EM verschijnen tijdens de kerstperiode allerlei artikelen die terugblikken op twintig dikke jaargangen Erasmus Magazine. In de rubriek ‘Toen ik 20 was’ kijken de vaste redacteuren van EM terug op hun studietijd, inmiddels één, twee of meerdere decennia geleden.
De wat afwijkende kledingkeuze ten opzichte van mijn klasgenoten staat achteraf symbool voor mijn hele periode op de EUR. In een wereld waar het gaat om netwerken voor plekken in commissies, bouwen aan je CV voor die ene stageplek in New York en indruk maken op jan en alleman tijdens een feest op een studentenvereniging, voelde ik mij als een ijsbeer op de Zuidpool. Natuurlijk, er waren ook genoeg medestudenten die met hetzelfde doel naar de EUR waren gekomen als ik: plezier maken. Dat gebeurde alleen veelal achter gesloten deuren, bij verenigingen en in huizen waar ik bij lange na niet stoer, hip en/of cool genoeg voor was.
Terwijl ik deze column schrijf, denk ik terug aan tien jaar geleden. Wat als ik nou wél dat nieuwe colbertje had gekocht en wél die praatjes had aangeknoopt? Maar vermoedelijk had het niks uitgemaakt. De constante drang om mijn eigen ‘imago’ op te poetsen, iets waar een groot deel van de wereld zich mee staande hield, was er gewoon niet. Ik bleef die ijsbeer op de Zuidpool, ongeacht of basketbalshirts wel of niet in de mode waren.
Jasper Monster (1990)
