Waar controle is, is weerstand. En de weerstand die we op dit moment zien, is zelden zo sterk geweest in de vrouwenbeweging. Woensdag waren er opnieuw protestmarsen. Miljoenen mensen over de hele wereld gingen de straat op voor Internationale Vrouwendag.
Deze dag blaast de roep om gendergelijkheid nieuw leven in, maar dient ook als veroordeling van de politieke veranderingen die onlangs in de Verenigde Staten en Rusland hebben plaatsgevonden en die achteruitgang tot gevolg hebben.
De boodschap klonk ook door in het Erasmus Paviljoen, waar zeven vooraanstaande vrouwen van de universiteit het toneelstuk ‘Seven’ opvoerden. Het stuk is gebaseerd op de waargebeurde verhalen van vrouwenactivisten uit landen als Guatemala en Cambodja. De cast bestond uit personeel van de universiteit en één student. Het stuk werd voor een uitverkochte zaal opgevoerd. Hoewel in de cast geen professionele actrices zaten, hielden veel leden van het publiek het niet droog.
Licht werpen op een duistere waarheid
Zes verschillende lampen en één kaars stonden voor zeven verschillende tijdsgewrichten en zetten de actrices in de schijnwerpers als ze hun verhaal deden. Het verhaal van de Pakistaanse activiste Mukhtar Mai, vertolkt door voorzitter van het College van Bestuur Kristel Baele, wierp licht op de zeer duistere waarheid van genderongelijkheid in sommige delen van de wereld.
Het verhaal van Mai gaat over een ongeschoold meisje dat door een groep werd verkracht, in een land waar zulke misdaden vaak ongestraft blijven. In plaats van te zwijgen sleepte Mai, als een van de eerste vrouwen in Pakistan, haar verkrachters voor de rechter. Later bouwde ze scholen om meer vrouwen op te leiden. Het verhaal was op momenten pijnlijk om aan te horen, maar het liet iedereen zien dat je zelfs in de verschrikkelijkste situaties weerstand kunt bieden en actie kunt ondernemen.
‘We moeten erover praten’
“Wat ik uit deze ervaring heb gehaald, is dat dit probleem niet alleen over vrouwen gaat, maar dat het meer een verhaal over mensen is, waarmee we ons allemaal kunnen identificeren,” zei assistent-professor Vidhi Chaudhri, die de rol van de Russische activiste had in het toneelstuk. “Genderongelijkheid is een verantwoordelijkheid die wordt gedeeld door mannen en vrouwen, en we moeten er niet alleen op momenten als deze over praten.”
De nasleep
De staande ovatie voor de zeven vrouwen was niet slechts een geval van opgewekt activisme. Uit de discussie na de voorstelling, waaraan het publiek mocht deelnemen, bleek dat de actrices erin waren geslaagd een nieuw licht te werpen op genderongelijkheid.
“Ik had kippenvel toen ik het script voor het eerst las, net zoals nu. Wanneer je dit soort verhalen leest, weet je dat het mogelijk is om levens echt te veranderen!” zei de enige student in de cast, Jara Verkleij, die Annabella De Leon speelde, een politicus uit Guatemala. “Dit gaat niet over slachtoffer-zijn of dat vrouwen minderwaardig zijn. Dit gaat over de kracht vinden om dingen te veranderen en dat geeft veel voldoening.”
