‘Werkdagen van elf uur zijn niet gezond’

Waar komen studenten van de Erasmus Universiteit terecht? In deze rubriek vertellen afgestudeerden over hun loopbaan en over hun leven: wat hebben ze geleerd? Zo geven ze en passant wat tips over wat je wel en niet moet doen om zelf een carrière op te bouwen.

“Ik droeg een te grote pantalon die van mijn neef was en een overhemd van de Zara. Tegenover me zaten een recruiter en een medewerker van Loyens & Loeff. Ik was negentien en ik had nog nooit een officieel gesprek gevoerd op dit niveau. ‘Ken je ons bedrijf?’, vroegen ze. Nee, want ik had zomaar wat bedrijven aangekruist op het formulier van de bedrijvendag. ‘Het klonk wel sjiek’, antwoordde ik.

Het was mijn eerste gesprek met zo’n serieus bedrijf. Zonder verwachtingen vertelde ik spontaan over mezelf. Als ik daar nu aan terugdenk, kwam ik als jonge hond soms wat rauw uit de hoek. Toch belde na twee maanden de recruiter met de vraag of ik stage wilde lopen. Blijkbaar had ik ondanks mijn minimale voorbereiding een goede indruk gewekt. ‘Je komt spontaan over’, was zijn verklaring voor de uitnodiging. Na een jaar ging ik er aan de slag.”

Pauw & Witteman
“Het was inderdaad sjiek. Ik moest wennen aan de mensen waar ik opeens tussen liep. Mensen uit een milieu van hogeropgeleiden of uit een financieel beter milieu. Dat merkte ik onder andere aan de humor, die was netter. Ook de gespreksstof was anders. Onderwerpen uit Pauw & Witteman werden bijvoorbeeld besproken. Dat keek ik nooit. Inmiddels kijk ik uit eigen interesse af en toe naar talkshows, maar niet om me aan te passen.”

Ik mag er zijn
“Borst vooruit, want je hebt iets te bieden. Die opvatting uitdragen is sinds het afstuderen mijn grootste ontwikkeling. Dat betekent dat ik mijn mening geef, ook aan collega’s met meer ervaring of met een hogere functie dan ik. Het betekent ook dat ik aangeef wat ik belangrijk vind. Als moslim wil ik onder werktijd bijvoorbeeld kunnen bidden. Daar hebben we onder andere over gesproken tijdens mijn sollicitatie bij PwC.

Kortom, ik wil mijn denkwijze, mijn manier van praten of mijn overtuigingen niet wegdrukken. Me niet te veel aanpassen. Deze manier van denken is anders dan hoe mijn ouders het deden. Hun generatie paste zich volledig aan. Van huis uit kreeg ik daardoor mee om door te zetten, niet te klagen en om geen kritische vragen te stellen.”

Uit eten met de klant
“Het is fijn om het doorspitten van jurisprudentie af te wisselen met het oplossen van complexe berekeningen. Met juridische en economische kennis adviseer ik mijn klanten, maar belangrijker is dat ik begrijp wat zij écht willen. Daar kom ik achter tijdens een etentje of een kop koffie. Dat sociale aspect ligt me wel.
Mijn jaar in New York bevestigde hoe belangrijk het sociale contact is met klanten en collega’s. Ik trok er deze les uit: mensen willen alles van je aannemen, zodra ze je volledig vertrouwen.”

Te lange werkdagen
“Ik maak werkdagen van tien, soms zelfs elf uur. Dat is niet gezond en niet normaal. Ondanks dat collega’s me pushen om eerder naar huis te gaan, is dat mijn zwakke punt. Het tijdverschil met de VS helpt niet mee, want telefoongesprekken voeren met klanten kan pas vanaf het eind van de middag.
Die balans moet er binnenkort wel komen, want in mei verwachten mijn vrouw en ik ons eerste kindje. Het is dan wel prettig als ik eerder thuis ben dan acht uur ’s avonds.”