Studenten

Iedere straat in Rotterdam op de foto

Mijn ervaringen met een app om mensen met dezelfde interesses te ontmoeten. Waarom ga ik in vredesnaam naar een paar wildvreemde mensen die ik nog nooit heb gesproken?

In de wijde wereld van de app stores vind je een stortvloed aan apps die ontworpen zijn om aan al je behoeften te voldoen, zelfs aan die waarvan je niet eens wist dat je ze had. Sommige apps houden we een week, terwijl andere onderdeel van ons dagelijks leven worden. Er zijn ook apps die je een compleet nieuwe ervaring bieden. Voor mij was Meet Up zo’n app.

Het idee van Meet Up sprak me direct aan. De app is bedoeld om mensen met dezelfde interesses en uit dezelfde omgeving of buurt met elkaar in contact te brengen, waarna ze groepen kunnen vormen en ontmoetingen kunnen organiseren. Het werkt zo: je installeert de app, maakt een account aan, kiest je interesses en gaat van start. Je kan zien welke groepen op je eigen interesses aansluiten en als je wil, kan je naar hun volgende bijeenkomst gaan.

Een foto van iedere straat in Rotterdam

Ik voelde me natuurlijk weer compleet overdonderd door alle mogelijkheden en opeens was ik in alles geïnteresseerd: sport, kunst, eten, business, mode, media en schrijven. Na een paar groepen bekeken te hebben nam ik een beslissing. Ik koos voor een fotografiebijeenkomst met de naam Rockin’ Rotterdam, die tot doel heeft om van iedere straat in Rotterdam een foto te maken. Wat een ambitieus en interessant idee, dacht ik. In de beschrijving stond dat je geen ervaren fotograaf hoefde te zijn en dat je ook mee mocht doen als je alleen maar een camera op je telefoon hebt. Dat kwam mij wel goed uit, want afgezien van mijn vrij regelmatig bijgewerkte profiel op Instagram en een korte fotografiecursus heb ik amper ervaring met fotografie.

De ontmoeting was op een zondag en ik was erg trots op mezelf dat ik een plan voor de zondagochtend had. Maar toen ik naar de ontmoetingsplek fietste, begon ik toch een beetje zenuwachtig te worden. Waarom ga ik in vredesnaam naar een paar wildvreemde mensen die ik nog nooit heb gesproken? Gaan we gewoon een willekeurige kant op? Zou ik verdwalen? Maar al mijn twijfels verdwenen als sneeuw voor de zon toen ik me aansloot bij het groepje van ongeveer vijftien personen, allemaal met hun apparatuur in de aanslag. Dawn en Janet, twee aardige dames van de Photo Society Rotterdam, legden het project met alle plezier aan de deelnemers uit. Het doel is om van iedere straat in Rotterdam één foto te verzamelen en uiteindelijk om een tentoonstelling te organiseren en een fotoalbum van Rotterdam samen te stellen.

Voordat we op pad gingen, werd ons verteld aan welke basisvereisten de foto’s moesten voldoen en op welke manier we onze definitieve foto’s moesten doorsturen. Daarna werden we in kleinere groepjes ingedeeld en kreeg ons groepje een postcode toegewezen, waar we foto’s moesten maken. Mijn groepje stond onder leiding van Jeroen. Iedereen heeft vervolgens zijn eigen deel van het postcodegebied gekregen, waarna we op de fiets naar onze postcode zijn gereden. Wij hadden een gebied in de buurt van het Oostplein toegewezen gekregen.

Eerlijk gezegd was de omgeving vrij monotoon, dus het duurde even voordat ik interessante shots had gevonden, waar niet steeds hetzelfde te zien was. Er zijn grenzen aan de hoeveelheid foto’s die je van rijen huizen kan maken. Maar naarmate de tijd vorderde, bleek deze systematische benadering van het creatieve proces vruchten af te werpen. Ik leerde om naar details te zoeken en inspiratie uit normale dingen te halen. Ik leerde om niet te wachten totdat de inspiratie vanzelf kwam, maar om er actief naar op zoek te gaan. En het belangrijkste is dat ik delen van Rotterdam heb gezien waar ik normaal gesproken niet kom en dat is altijd mooi meegenomen voor een buitenlandse student.

Aanvankelijk voelde ik me een buitenstaander, omdat alle andere deelnemers elkaar van andere fotografie-evenementen kenden. Maar dat veranderde toen ik mijn belangstelling voor het project toonde. De organisatoren gaven antwoord op al mijn vragen en van de andere deelnemers kreeg ik advies hoe ik betere foto’s kon maken, waarbij ze me op het hart drukten dat het helemaal geen probleem was dat ik geen professionele camera had. Ik zou niet zo ver willen gaan om te zeggen dat ik goede vrienden heb gemaakt, mede door het leeftijdsverschil en het feit dat ik voor het eerst deelnam, maar het was een ervaring die ik zo weer over zou doen.

Hier zijn wat foto’s die ik tijdens de Meet Up nam.