Eurekaweek 2016: ‘Elk hoogtepunt heb z’n dieptepunt..’
Op de laatste dag van de Eurekaweek vroeg verslaggever Najat Chaatouf aan de eerstejaars: 'Wat zijn jouw hoogte- en dieptepunten van de Eurekaweek?'
Het is dag vier van de Eurekaweek en rond 14.00 uur ’s middags raakt het hek langs het PAC-terrein steeds voller bezet met fietsen. Het zonnetje schijnt, de geur van zonnebrandcrème hangt overal en muziek van verschillende podia dendert keihard iedereens oren binnen.
Sommige studenten liggen her en der op zitkussens, of in de schaduw hun kater weg te snurken. Anderen bestoken elkaar met waterpistooltjes en midden op het PAC-terrein hangt een flexibele dame ondersteboven aan een paal te kronkelen terwijl bewonderaars van een afstandje het tafereel aanschouwen. Er zijn studentenverenigingen, politieke jongerenpartijen en foodtrucks met rijen hongerige – en wellicht brakke – studenten die snakken naar een vette hap. En als je het echt warm hebt dan kun je verkoeling zoeken bij het Skihut-podium – waar Mariah Carey’s All I want for Christmas door de boxen schalt – en de sneeuwmachine sneeuwvlokken doet neerdalen op het terrein. Het kan en mag allemaal op deze AL-LER-LAATSTE dag van Eurekaweek 2016 en dus is het tijd om eerstejaars te vragen: wat vond je ervan? Wat was het hoogtepunt en.. wat was het dieptepunt?
Mahima Kathuria (18) International Business Administration
Mahima komt uit New Delhi en twijfelde in eerste instantie of ze de Eurekaweek zou bezoeken. “Ik wist niet of er voldoende internationale studenten zouden zijn om mee op te trekken, maar gelukkig valt dat erg mee.” Haar absolute hoogtepunt – los van het weer – vond op de vierde dag plaats toen ze met haar groepje ging zeilen op de Kralingse Plas. “Maar de pubcrawl gisteravond was ook erg leuk”, zegt Mahima. “Als ik een dieptepunt moet noemen dan was dat voor mij het eten. Nederlanders eten graag brood en jam en aardappelen! Ik heb alleen maar aardappelen op en nauwelijks andere groenten!”
Julian Smulders (18) Bedrijfseconomie
“Ik vond de Eurekaweek heel leuk en heb veel nieuwe mensen leren kennen”, zegt Julian. “Het is een goeie manier om uit te zoeken wat je leuk vindt en verenigingen te ontdekken. Van alle verenigingen spreekt NSR me het meeste aan, maar ik heb me nog niet ingeschreven. Ik wil eerst ervaren hoe zwaar mijn studie is en of dat te combineren valt met alle sociale activiteiten die bij een vereniging horen.” Julian’s hoogtepunt was de cantus op dinsdagavond. “Dat was leuk omdat je merkte dat de groep er hechter van werd.” Hij weet niet precies meer hoeveel bier hij opheeft; “maar zeker meer dan tien, in ieder geval genoeg om in de trein naar huis met heel veel medepassagiers in gesprek te gaan”, besluit hij lachend.
Kyara Scheuer (18) Geneeskunde
Kyara ziet er al een tijdje tegenop om te gaan studeren. “Mijn ouders boden aan om te betalen voor de Eurekaweek in de hoop dat dat mijn enthousiasme zou vergroten.” Of dat is gelukt laat ze liever in het midden, maar alles bij elkaar vond ze het een ‘prima’ week. “Ik heb me wel al ingeschreven bij RSG, omdat ik hoorde dat ze gala’s organiseren; ik maak mijn eigen kleding en jurken dus toen ik dat hoorde kon ik niet weigeren.” Kyara’s hoogtepunt was tegelijkertijd haar dieptepunt: “Ik heb verspreid over de afgelopen vier nachten ongeveer 6 uur geslapen, dat is enerzijds mijn dieptepunt, maar dat ik met zo weinig slaap nog lééf is wat mij betreft ook een hoogtepunt.”
Kars-Jan Giesen (18) University College
“Deze week was fucking leuk! Alle feestjes, alle verenigingen; het was allemáál leuk”, zegt Kars-Jan. Twijfel was er niet, hij kocht meteen een ticket want: “eerstejaars ben je maar één keer”. Zijn absolute hoogtepunt was de ‘international party’ op woensdagavond waar hij leuke mensen heeft ontmoet. Het dieptepunt was de nacht die erop volgde: “Mijn telefoon is gisteren kapot gegaan en ik kon niemand van mijn groepje vinden. Na de international party ben ik nog even bij Laurentius, RSG en RSC langsgegaan, maar daar kon ik ook niemand vinden. Op een gegeven moment verdwaalde ik en omdat ik niet wist wat ik moest doen, besloot ik maar rond vier uur ’s ochtends in een bushokje te gaan slapen totdat de eerste bus weer reed. Een lieve Rotterdamse vrouw nam me uiteindelijk mee richting de metro en liet me zien waar ik naartoe moest. Mijn telefoon is nog steeds kapot, maar ik heb nu drie telefoonnummers op mijn arm geschreven voor het geval ik vanavond weer zoiets meemaak.”
Reacties