Hè, hè: eten. Zo’n 200 Eurekaweekgangers ploften gisteravond neer bij studentenvereniging R.S.V. Sanctus Laurentius, waar kip met patat en appelmoes op het menu stond. En wat was het wennen, zo’n eerste studentenmaal. ‘Ik durf de Rus naast me niet naar Poetin te vragen.’
Buiten is het feest. Pompende beats galmen over de Oostzeedijk, de tap werkt uitstekend. Een enkele student waagt zich heupwiegend in de buurt van het podium, de rest geeft de voorkeur aan afstand en een verdwaasde blik. Nog liever gaan ze naar binnen. Het eten wacht, de maag knort.
Hetzelfde liedje
De vereniging krijgt vanavond tweemaal een lading van 105 studenten te eten. Die komen druppelsgewijs binnen, waardoor telkens hetzelfde tafereel te zien is: student gaat zitten aan de lange tafel, doet de armen over elkaar en signaleert spoedig de ongemakkelijkheid. Dus: telefoon op tafel. Mama mag best een app’je ontvangen. Zo ook vriendinlief, die thuis maar met de handen in het haar zit.
Dan komt het besef: bij Laurentius is het zelfbediening. Weer opstaan dus. Chefkok Karin (41) vult in de keuken plastic borden met kip en patat. De appelmoes staat al op tafel. Karin straalt, noemt dit de mooiste week van het jaar.
Ze stuurt in de keuken drie eerstejaars Laurentianen aan die handschoentjes dragen en plastic bekers met bier leegdrinken. Toelichting op het menu: ‘Dit vinden ze altijd lekker, dus waarom zou je het veranderen? Zij blij, ik blij. Al moet je wel een beetje gek zijn om dit te doen. Het is best een chaos.’
'De hele week Fristi'
De borden worden in rap tempo leeggegeten. Tegelijkertijd komen de eerste gesprekken op gang. Zo blijkt de 17-jarige Annelore, eerstejaars University College, zich te ergeren aan haar leeftijd. ‘Ik mag niet drinken’, sipt ze. Valsspelen is er niet bij, de blaastesten van de universiteit zijn onverbiddelijk. ‘Dat wordt de hele week Fristi.’
Elders komen typische Dag 1-gesprekken op gang. Gesprekken die niet gaan over de wilde nacht ervoor, maar inhoudelijk van aard zijn. Een Pool, eerstejaars International Bachelor Economics and Business Economics (IBEB), betoogt over de welvaartsstaat. Een ander merkt op dat het, gezien de drukte, fijn is even te kunnen zitten. Alles tegen de stilte.
'Awkward silence'
Ook gids Martine (20), tweedejaars Economie, heeft een hekel aan ‘awkward silencess’. Ze maakte er vooralsnog één mee. ‘Toen vroeg ik: wat willen jullie drinken? En hop, ze praatten weer.’ Laurentius zelf zet leden in om stilte te bestrijden. ‘We hebben allemaal een vlotte babbel,’ licht er één toe.
Tygo (17), eerstejaars IBEB, praat over zijn kennismaking met Rotterdam. Hij groeide op in Barneveld en maakte op zondag al de oversteek naar de Maasstad. De drukte was wennen. ‘Bij mij lopen op zondag maar twee keer per dagen mensen op straat: voor en na het kerkbezoek.’ Hij klinkt als dorpeling, maar waant zich student als zijn leeftijd ter sprake komt. ‘Ik ga gewoon drinken, hoor.’
Gelukkig maar, denkt medestudent Yannick (18). Hij komt uit Roosendaal en lust wel een pilsje. Dat komt vannacht wel goed. Eerst die gesprekken doorkomen. ‘Verderop zit een Rus. Ik ga hem nog vragen hoe het onder Poetin is. Later in de week pas, nu durf ik zo’n hard onderwerp nog niet aan te snijden.’
EM zoekt een motto en jij mag ’t bedenken!
Ieder zichzelf respecterende organisatie vindt zichzelf elke paar jaar weer opnieuw uit.…