Wachten naast de telefoon tot je lief eindelijk belt, versus swipen naar rechts om binnen een minuut een afspraakje te regelen. Dankzij de digitalisering is daten een eitje geworden. Of was het vroeger – in de jaren ’90 – veel beter? Oordeel zelf.
De ontmoeting
Jaren ’90: Je komt iemand tegen in de kroeg/discotheek en stapt op de ander af met een lekker pakkende openingszin, zo één in de categorie: ‘Heb ik jou niet eerder ontmoet?’ Of: ‘Deed het pijn toen je uit de hemel viel?’.
Nu: Je graast in een weiland van duizenden Tinder-profielen en swipet naar rechts bij het leukste koppie inclusief witty profiel.
Voor economiestudent Floris (21) is Tinder vergelijkbaar met een winkel of catalogus: “Je gaat puur af op het uiterlijk en blijft zoeken tot je het leukste gezicht tegenkomt. De ogen zijn daarbij heel belangrijk; als een meisje lacht en ook een grappige beschrijving – bonuspunten voor zelfspot! – heeft, ben ik geïnteresseerd.”
De drempel om iemand aan te spreken op Tinder is veel lager dan face-to-face, daardoor liggen de verwachtingen ook een stuk lager: “In eerste instantie kom je op Tinder vooral voor de lust, niet voor een vaste relatie”, beaamt Floris.
Een mooi voorbeeld van Tinder:
‘Als je vandaag de dag een smartphone bezit dan draag je in feite een 24/7 singlesbar met je mee. Druk op een paar knoppen en je belandt in een oceaan vol romantische mogelijkheden’
Afspraakje maken
Jaren ’90: Je zit heel de avond naast je huistelefoon te wachten. En als je toch even een plaspauze moet inlassen, check je daarna gauw of je ‘aspirant-verkering’ een voicemailbericht heeft achtergelaten. Die speel je vervolgens tien keer af.
Nu: Je Whatsappt met elkaar over de twee W’s: wanneer en waar. Je stelt voor om gin-tonics te gaan drinken in de stad, de grijze vinkjes kleuren blauw – het bericht is dus gelezen. Maar de ander wacht een tijdje met antwoorden (om niet te gretig over te komen).
Gijs (22), masterstudent Accountancy ontmoet meisjes vooral offline – bij Starbucks of tijdens het uitgaan – maar gaat voor het plannen van een date over op Whatsapp: “Ik vraag een meisje dan of ze zin heeft om wat te gaan drinken. Voor een eerste date ga ik nooit naar de bioscoop; daar krijg je niet de kans om elkaar te leren kennen.” Hard-to-get spelen vindt Gijs maar flauwekul: “Ik zou eerder afknappen op een meisje als ze heel laat antwoordt.”
Volgens econometriestudent Nina (18) is het juist verstandig om niet te gauw te reageren: “Je komt zo obsessief over – zeker als je elkaar net kent. Maar met mijn vriend met wie ik twee jaar samen ben, doe ik dit niet.”
Romantische communicatie
Jaren 90: Met vulpen schrijf je een liefdesbrief voor je vriend(in) op geparfumeerd briefpapier. Optioneel: onderaan plant je een lippenstiftkus. Een week later krijg je eindelijk een brief terug.
Nu: Als de stemming erin zit, stuur je een aubergine-emoji of een sappige perzik, oftewel een sext. Een emoji zegt namelijk meer dan duizend woorden.
De comedian Amy Schumer drijft in deze video de spot met sexting:
De liefde is bekoeld en het is tijd om er een punt achter te zetten
Jaren 90: Je geeft zijn/haar cd’s en kleren terug. Of je stopt de memorabilia van je ex in een kartonnen doos en begraaft die ergens in het bos. Omdat jullie niet in dezelfde stad wonen, is de kans klein dat je elkaar het komende halfjaar tegenkomt.
Nu: Je maakt de breuk ‘Facebook official’. Twee weken later zie je foto’s voorbijkomen van je ex met zijn/haar nieuwe vlam. Een paar jaar later ‘geniet’ je mee van hun bruiloftsfoto’s en de kiekjes van de zwangerschapsshoot.
Uit elkaar maar toch vrienden op social media, is dat raar? Gijs: “Het ligt eraan hoe het is uitgegaan of je met diegene online ‘bevriend’ blijft. Als iemand is vreemdgegaan, dan gooi je alles – foto’s, berichtjes – weg. Maar mijn ex en ik zijn goed uit elkaar gegaan en ‘liken’ elkaars Facebookposts nog. Wat mij betreft is er ook geen jaloezie als ik een foto van haar met een nieuwe vriend zie.”
Meer voorbeelden over daten in de jaren 90 versus nu:
