Tijdens het International Film Festival Rotterdam zijn Erasmus Magazine-verslaggevers Anne Kielman en Kate Sytnik overal bij en proberen ze zoveel mogelijk films te bekijken. Anne zag No Men Beyond This Point, dat een wereld schetst waarin de man totaal overbodig is.
In de film wordt Andrew Myers gevolgd. Hij is met zijn leeftijd van 37 jaar de jongste man in een wereld waar vrouwen vanaf 1953 aseksueel zijn geworden. Vrouwen worden spontaan zwanger zonder dat ze daar mannen voor nodig hebben. Toen Andrew besefte dat hij de laatst geboren jongen op de aarde was, realiseerde hij zich dat er geen toekomst voor hem was. Hij is bij verschillende vrouwelijke gezinnen in dienst geweest als huishouder.
Mannenreservaten
Alhoewel veel mannen demonstreren tegen het verdwijnen van hun geslacht, lijken de meeste vrouwen daar totaal geen moeite mee te hebben. Ze geven de wereld op hun eigen manier vorm en nemen alle belangrijke posities in de maatschappij in. In deze wereld bestaan gezinnen uit twee vrouwen en hun dochters, oorlog en seks zijn verbannen en ze stoppen de mannen weg in reservaten buiten de stad. Het is duidelijk dat de vrouwen de mannen terug willen pakken omdat ze hen eeuwenlang onderdrukt hebben.
De film wordt weergegeven als een afwisseling tussen film en documentaire. Zo komen er veel diepte-interviews in voor, met bijvoorbeeld een fictieve vrouwelijke professor in de Mannelijke Geschiedenis en met mannen in de reservaten. Eigenlijk weet je door de presentatie van fictie als non-fictie niet meer weet waar je naar kijkt.
Helder boodschap, weinig authentiek
De film zet je aan het denken over de man-vrouw posities in onze moderne samenleving en ook over de mannelijke normen en waarden die je daar in terug ziet. De boodschap van de film is erg helder en komt zeker over, maar het acteerwerk en het verhaal zijn niet erg overtuigend. Ook doordat er veel geknutseld is met YouTube filmpjes voelt de film niet echt authentiek. Wat er in ieder geval gelukt is, is dat ik wegga met het gevoel van ‘What the F?’. AK
Meer recensies van het IFFR? Lees ook die van Ik ben Alice, over een zorgrobot die eenzaamheid onder ouderen moet tegengaan, of de recensie van Melody, een film over betaald draagmoederschap.
