Niet te warm en niet te koud; het waren gisteren fijne omstandigheden voor de 11299 lopers van de Rotterdamse marathon. Deze studenten en medewerker van de universiteit waagden zich ook aan de ruim 42 kilometer door de Maasstad.

­­­

‘Episch, een overwinning op mezelf’

Wie: Jeroen Swets (43), doet functioneel beheer web bij de Stafafdeling Marketing & Communicatie

Tijd: “4 uur 27 minuten. Mijn streeftijd was 4.15, maar na 35 kilometer kon ik dat niet meer opbrengen.”

Spierpijn: “Valt mee, ik ben vanochtend gewoon op de fiets gekomen vanuit Capelle aan den IJssel. Alleen trapjes af is niet zo fijn.”

Hoeveelste marathon: “Eerste. Deze marathon was een doel om te blijven hardlopen. Drie jaar geleden werd bij mij diabetes type 2 geconstateerd en toen heb ik qua leefstijl het roer omgegooid. Ik viel 55 kilo af en daarna begon ik met hardlopen, om op gewicht te blijven. In december ben ik echt gaan trainen voor die 42 kilometer.”

Smaakt naar meer? “Ze zeggen dat je zes weken moet wachten tot je hier een uitspraak over doet, maar ik sluit het niet uit. Ik had al stiekem eens gekeken naar ’De zestig van Texel’, maar daar moet ik nu niet aan denken. Misschien loop ik nog eens een marathon in het najaar, dan is de trainingsperiode niet midden in de winter.”  

Dip: “De laatste zeven kilometer doen gewoon pijn.”

Toeschouwer: “Mijn vrouw heeft met de metro de hele stad doorkruist om me op verschillende plekken aan te moedigen.”

‘Lopen gaat lastig vandaag, ik wankel vooral’

Wie: Michael Rabbers (22), volgt het Mr.drs.- programma

Tijd: “3 uur 27 minuten. Een half uurtje sneller dan vorig jaar.”

Spierpijn: “Toen ik vanmorgen om half zeven bij het metrostation stond, deed de roltrap het niet: dat viel vies tegen. Tijdens het hardlopen worden je kuitspieren korter, en dat merk ik nu met wandelen. Bij elke stap worden die spieren weer wat opgerekt en dat doet pijn. Vandaag wankel ik vooral, maar over drie dagen is het over.”

Nog bepaalde rituelen uitgevoerd? “Nee, je moet het uiteindelijk toch gewoon doen. Ik had voor onderweg wel hardloopgelletjes bij me om geen honger te krijgen. En de dagen ervoor heb ik me volgestopt met pasta en pannenkoeken voor een energievoorraad. Een dag ervoor at ik rijst met groenten en op de dag zelf witte boterhammen met jam.”

Hoeveelste marathon: “Tweede. Ik ben in januari pas gaan trainen, nadat ik het hardlopen in december weer heb opgepakt. Ik kreeg de kriebels en heb me alsnog ingeschreven. Zo zou het volgend jaar best weer eens kunnen gaan. Of een keer in New York.”

Mooiste moment: “Ik heb het hele stuk enorm genoten. Zeker als je bij Blaak bent is het genieten, want dan is het nog maar twee kilometer. Ik kon er zelfs nog een sprintje uitpersen naar de finish.”

Dip: “Ik liep de eerste helft te snel, waardoor ik mezelf tegenkwam na 30 kilometer bij de Kralingse Plas. Nog twaalf kilometer te gaan, dus nog een uur lopen. Daar moest ik me even overheen zetten.”

Toeschouwer: “Mijn vrienden raceten de stad door om me op bepaalde punten aan te moedigen. Mijn ouders stonden bij de finish, maar hebben me helaas gemist.”

‘Gelukkig trok iemand me mee om door te rennen’

Wie: Eveline Labaar (21) doet Mr. drs.-programma

Tijd: “4 uur 17 minuten. Helaas niet onder de vier uur, zoals ik had gehoopt.”

Spierpijn: “Pijnlijk is mijn onderrug en mijn benen en schouders voelen moe. Gisteravond viel het nog mee met de spierpijn, dus ik was optimistisch, maar vandaag voel ik goed dat ik zo lang gerend heb. Gelukkig kon ik uitslapen.”

Hoeveelste marathon: “Eerste. Na twee jaar tien kilometers te hebben gelopen was ik toe aan een hoger doel.”

Mooiste moment: “Dat waren er veel, maar ik was heel blij toen ik tegen het eind een vriendin langs de kant zag staan, waarvan ik niet wist of ze zou komen. En het finishmoment is uiteraard ook zo fijn!”

Dip: “Na twaalf kilometer ben ik een stukje gaan lopen, want het ging niet goed. Door een te snelle start en de zon had ik het zo warm dat ik weinig lucht kreeg. Ik was vooraf zenuwachtig of ik het zou redden en dacht: waar ben ik aan begonnen? Gelukkig trok een andere loper me mee en toen werd ik rustiger, waardoor ik mijn tempo weer te pakken kreeg. Ik weet niet wie het was en ik heb ‘m ook niet meer gezien, maar ik ben ‘m wel dankbaar. ”

Voor herhaling vatbaar? “Ja heel erg! Onderweg is het zwaar, maar achteraf is het een fantastische ervaring. Al die mensen die je persoonlijk aanmoedigen, want je naam staat op je startnummer. En ik wil toch graag een keer onder de vier uur lopen. Misschien wel in Rome of New York.”

 

Hoogleraar Ivo Arnold van de Erasmus School of Economics

Erasmus Charity Run

Bovendien was er vanuit de Erasmus Universiteit een team van driehonderd studenten, medewerkers en alumni die meededen aan de Erasmus Charity Run. Zij liepen de hele marathon, of de tien kilometer, maar al deze lopers haalden daarmee geld op voor het goede doel Playing for Succes, waarmee Rotterdamse kinderen met een leerachterstand mee worden geholpen. LJ