‘Pijn in mijn ribben van het lachen’

Petra Tanis (35) en EUR-student Dirk Berendsen (24) zijn sinds ruim anderhalf jaar bevriend en werden destijds gekoppeld via de organisatie ‘Best buddies’.

Petra heeft een licht verstandelijke beperking en woont begeleid op de Schiekade in Rotterdam. Ze werkt vijf dagen in de week bij Theater Maatwerk als acteur en muzikant. Regelmatig geeft het gezelschap van 16 acteurs voorstellingen, ook in Duitsland, België en Wales. Dirk is zesdejaars student en bezig met zijn tweede master. Hij liep vorig jaar een half jaar stage bij een advocatenkantoor in Londen. Een interview over hun vriendschap.

Wat vinden jullie zo leuk aan elkaar?

Petra lacht uitbundig: “Hij is de grootste mafketel die ik ken . Ik heb vaak pijn in m’n ribben van het lachen als we bij elkaar zijn.” Serieuzer: “Het is altijd gezellig met Dirk, maar we kunnen ook goed praten. Als ik ergens mee zit, is het fijn dat hij naar me luistert en meedenkt over een oplossing. En als ik ziek ben en dat zeg ik niet, krijg ik later op m’n lazer, want hij wil weten hoe het met me gaat.”

Dirk: “Petra is altijd vrolijk en we kunnen over van alles babbelen. Ik vind het knap hoe ze zich altijd weer herpakt als ze in een dipje zit. En het is leuk om te zien hoe Petra haar leven vult en hoe ze aan de slag is bij Maatwerk, omdat je als rechtenstudenten toch in een ander wereldje zit.”

Wat ondernemen jullie samen?

Petra: “Vorige week hebben we samen Halloween gevierd bij mij thuis. Ik was een heks – kijk, daarom zijn mijn nagels groen – en Dirk speelde een lijk. Samen hebben we groepjes medebewoners flink laten schrikken.”

Dirk: “We gaan wel eens naar de bioscoop, James Bondfilm Skyfall staat op de planning. Vaak gaan we taart eten bij Dudok en bij warm weer zitten we heerlijk op het terras mensen te kijken. En commentaar te geven. Ook bakken we zelf taarten bij Petra thuis, of we koken samen.”

Petra: “Lekker duivelse kip, of dat toetje met aardbeien en room.”

Hoe vaak hebben jullie contact? Dirk: “Het verschilt heel erg. Normaal gesproken zien buddies elkaar iedere twee weken en bellen ze in de andere week. Bij ons loopt dat een beetje door elkaar, omdat we al zo lang vrienden zijn. We sms’en over wat we gaan doen, of we spreken af via Facebook.” Petra: “Het gaat vaak heel spontaan. Dan sms ik dat ik cupcakes ga bakken en of hij zin heeft om ook te komen. Of ik stuur ‘leef je nog?’, als ik even niets van hem heb gehoord.” Wat is jullie leukste herinnering? Petra: “Dat was tijdens een gezamenlijk etentje met andere buddystellen. Dirk en ik hadden afgesproken op metrostation Zuidplein en liepen samen naar de locatie van het etentje. Ik was die dag jarig en het eerste wat Dirk zei toen we daar aankwamen was: ‘ze is jarig vandaag!’. Kreeg ik meteen de hele meute over me heen! En bedankt.” Dirk lacht: “Terwijl ze er niet van houdt om in de belangstelling te staan.” Petra: “We plagen elkaar vaak, dus als Dirk me iets flikt, dan krijgt hij het dubbel zo hard terug!”