Varen is noodzakelijk
Het lot heeft U daar gebracht waar U nu staat, poedelnaakt en zonder routekaart. Toch zult U allengs een (beroeps)keuze moeten uitstippelen, of althans, bepalen wat U verder met Uw leven aan moet. Nog niet, hoor ik U zeggen. Jawel, ook U zult zichzelf richtingbepalende vragen moeten stellen en die zien te beantwoorden.
Welke kant gaat U op? Waar leidt de innerlijke kompasnaald U naar toe? Waar moet U gehoor aangeven: aan Uw verstand of gevoel. Wat zijn Uw aller-individueelste verlangens? Heeft U lang gekoesterde dromen? Zo ja, gaat U die immanente verlangens najagen? Of laat U zich verslinden en verstikken door de Moloch. Wat doet U? Luistert U naar Uw diepverankerde daimon, of waant U zich net als de rest oostindisch doof en stom?
Met stellige zekerheid kan ik U zeggen, dat het gros van de studenten zo dadelijk, eenmaal beland in de grote mensenwereld, gewoon netjes in de pas gaat lopen: huwelijk, gezin, schoonouders, relatieproblemen, hobby’s, vreemdgaan, comazuipen, burenruzies. Maar een klein deel van U, zal het licht zien en het hazenpad kiezen. Hoe het ook zij, U zult een route moeten uitstippelen Of toch niet? Wie heeft U eigenlijk wijs gemaakt dat kiezen een doel op zich is? Kiezen is niet per definitie noodzakelijk, kiezen is ondergeschikt aan het bovengeschikte levensdoel, namelijk ervaren: het ondergaan wat U overkomt.
Daarom huldigen wij Rotterdammers al jarenlang het wijze motto: ‘Varen is noodzakelijk, het is niet nodig om te leven.’ En laat dit nu net het motto zijn waar de Rotterdamse haven haar rijkdommen aan te danken heeft. Het is niet het doel of de bestemming dat U vormt, het zijn vooral de ervaringvolle reizen die U smeden en kneden. Rest mij U nog een behouden vaart toe te wensen.
Elfahmi el Bouazati is rechtenstudent
