Lieve Albron

Lieve Albron,

Als ik de berichten die mij om de oren vliegen mag geloven, is

het slecht gesteld met uw catering. Uit een door u zelf gehouden

klanttevredenheidsonderzoek blijkt namelijk dat u een onvoldoende

scoort. Mijn nichtje zou flauw zeggen: ‘U bakt er niets

van!’

Ik moet u eerlijk bekennen, ik eet nooit in uw restaurant. Nee dit

is niet waar: eens in de zoveel tijd werk ik – bij gebrek aan betere

alternatieven – een belegd broodje van u naar binnen.

Desalniettemin kan ik me inleven in de klachten van studenten

en medewerkers die dagelijks zijn aangewezen op uw catering.

De reacties liegen er niet om: de kwaliteit is slecht en de prijzen

zouden een aanslag zijn op de portemonnee. Bij de Voedselbank

zouden die arme studenten en medewerkers waarschijnlijk beter

af zijn. Maar goed, het is hier niet de plaats om problemen

eindeloos te herkauwen. Het is tijd om dit voortdurende probleem

op te lossen, en jegens elkaar een constructieve houding

aan te nemen. Hierbij een eerste aanzet.

Welnu, als u nou eens zou beginnen met het multicultureel maken

van uw aanbod. Bijvoorbeeld: harrira-soep, couscous, roti,

stamppot met halal-worst, en rijkelijk gevulde Turkse erwtensoep

en linzensoep. Heerlijke gerechten die op geniale wijze tegen

een relatief lage kostprijs klaargemaakt kunnen worden.

Vervolgens zoekt uw kok vrijwilligers –buurtbewoners, ouders,

studenten en docenten – die samen met hem zorgdragen voor

de gerechten. Om de kosten enigszins te drukken produceert u

de ingrediënten zelf in een door u op te zetten campusmoestuin.

Met dit concept verwezenlijkt u meerdere doelen tegelijk:

relatief lage kosten, culinaire kwaliteit en een groot MVOgehalte.

Overigens is dit een beproefd concept; onze straat- en

stadsfilosoof Henk Oosterling past het toe op de

Bloemhofschool in Rotterdam-Zuid.

Elfahmi el Bouazati is rechtenstudent