Het kost een paar duiten, maar dan heb je ook niks
Een van mijn favoriete parabels is: ‘On Exactitude in
Science’ van Borges: In een fictief koninkrijk was de
kunst van de cartografie zo vergevorderd dat zij in staat
was een kaart van het land te leveren van ongekende
omvang: net zo groot en gedetailleerd als het land zelf.
Hoewel het natuurlijk uitermate knap was van die supercartografen,
zagen de volgende generaties van dit
koninkrijk het nut van deze doorgespecialiseerde cartografen
en hun kaart niet in, en lieten de cartografen
met hun kaart voor wat ze waren. Het simpelweg reproduceren
van de complexe werkelijkheid, daar koop
je immers niks voor.
Dat dat ook anders kan aflopen leerde ik afgelopen
week. Het tevredenheidsonderzoek onder medewerkers
was afgerond en de resultaten waren bekend, zo leerde
ik via een e-mail van het CvB. Een extern onderzoeksbureau
– Effectory– had het onderzoek verricht in oktober
en alles keurig netjes vervat in twee algemene onderzoeksrapporten
van 177, respectievelijk 83 pagina’s. Ik
vond ook nog twee voor faculteit en capaciteitgroep op
maat gesneden rapporten (88, respectievelijk 54 pagina’s).
Dat maakt 402 pagina’s onderzoeksbevindingen.
Onder het credo, ‘niet lullen, tabellen vullen’ zullen de
tevredenheidsonderzoekers gemeend hebben om van
elke vraag een gemiddelde score te moeten berekenen.
Zelfs de opmerkingen en suggesties van het personeel
– ‘zie hierboven’ – zijn zonder enige filtering of analyse
weergegeven. Gewoon een potje de werkelijkheid zo
nauwkeurig en gedetailleerd mogelijk reproduceren
dus!
De vraag is wat al die pagina’s vol met essentiële tabello’s
dan betekenen. ‘Niet zelf bedenken – dat is schier
onmogelijk – we schuiven die rapporten gewoon door
naar de decanen’ moet een kloeke CvB-bestuurdert
hebben gedacht. En de decanen spelen die boel natuurlijk
ook door naar de afzonderlijke capaciteitsgroepen.
En die zitten dan met de gebakken peren. Want wat
concludeer je uit bakken en bakken data die je niet eens
zelf hebt verzameld?
Gelukkig bieden de onderzoekers van Effectory uitkomst.
Zij bieden namelijk – vermoedelijk tegen een
kleine vergoeding – diverse workshops aan waarin uitleg
wordt gegeven over de resultaten en hoe je daarmee
aan de slag kunt gaan! Geniaal: Je laat een tevredenheidsonderzoek
doen. Dat levert gegevens die de
complexiteit van de werkelijkheid heeeeeeeeel precies
reproduceren. En vervolgens heb je die Effectoryfiguren
nog een keer nodig om tegen een fijne vergoeding
uit te leggen wat dit allemaal betekent. Ik zeg het
je, hadden die cartografen van Borges deze Effectorytruc
gekend, dan heersten ze nu nog!
Peter Achterberg, cultuursocioloog aan de FSW, wil de
EUR kosten besparen en heeft dus maar even een kleine
samenvatting van het in overvloed aanwezige kwalitatieve
materiaal gemaakt: De mensa sucks, en de ICT ook!