David vs. Goliath

Zenuwachtig liep ik naar het T-gebouw. Daar zou ik gehoord

worden door het College van Beroep voor de Examens over een

door mij aangevochten negatief BSA. De zenuwen speelden mij

parten, het zweet brak mij zowaar uit voordat ik maar iemand

van de partijen had gezien. Velerlei vragen spookten door mijn

hoofd. Wat zou ik kunnen verwachten? Hoe zou mijn tegenpartij

zijn?

Om stipt 11 uur betrad ik het lokaal dat die dag dienst deed had

als zittingzaal, alwaar een vijfkoppig college mij aanstaarde.

Twee minuten na mijn binnenkomst kwamen de vertegenwoordigers

van de faculteit binnenwandelen. Het verschil tussen mij

en de vertegenwoordigers werd me al snel duidelijk. Zij oogden

rustig en kalm, maar bovenal verzekerd van hun zaak. Niet geheel

onbegrijpelijk natuurlijk; de faculteit heeft immers een vaste

groep personen die keer op keer de facultaire belangen verdedigt,

terwijl ik daarentegen er voor de eerste keer zat en onbewust

vooral bezig was met het opdoen en verwerken van de eerste

indrukken. Totaal gedesoriënteerd door al die impressies

hoorde ik amper de vragen die mij werden toegeworpen.

De vraag die toen bij mij zelf opkwam was of er hier wel twee gelijke

partijen tegenover elkaar staan? Het antwoord is: nee.

Want laten we wel wezen, voor de welgetrainde faculteit is een

dergelijke zitting peanuts, een kwestie van de repeat-knop indrukken.

Maar voor een weinig door de wol geverfde student als

ik, is de bijeenkomst een ongelukkige samenloop van omstandigheden.

Dus daar zat ik dan als de onbegrepen David de oneshot

player die het moest opnemen tegen Goliath de repeat

player. Omdat ik van mijn à propos was, heb ik de vragen halfslachtig

en op de automatische piloot beantwoord. Helaas kon

ik Goliath de repeat player niet slim af zijn. Dus voor wie nog een

zitting te wachten staat: be prepared, you have one shot.

Elfahmi el Bouazati is rechtenstudent