Hebben we te veel vrouwelijke rechters?
Het overgrote deel van de afgestudeerde rechtenstudenten aan de Erasmus Universiteit was vorig jaar vrouw: maar liefst 70 procent. Ook de jonge rechters zijn voornamelijk vrouwen, slechts 25 procent van hen is man. Wat vinden studenten en docenten aan de rechtenfaculteit hiervan?
Masis Hakverdia, masterstudent staats- en bestuursrecht en student-assistent.
“Het is mij inderdaad weleens opgevallen dat hier veel vrouwen rondlopen, maar ik heb er nooit echt bij stil gestaan. Als masterstudent merk je er ook minder van, je zit dan in kleine groepjes in plaats van grote collegezalen. Recht is natuurlijk wel een talenstudie, daar zijn vrouwen beter in. Waarom er zo weinig jongens voor kiezen weet ik niet echt. Het is in ieder geval niet zo dat mannen de studie niet meer kiezen omdat zoveel vrouwen de opleiding volgen, dat zie je bij de pabo wel.
Qua rechtspraak zal het op de achtergrond wel meespelen dat veel rechters vrouw zijn. Als zij zelf moeder is en de verdachte heeft een kind iets aangedaan, zal ze zich dat misschien meer aantrekken. Maar de strafmaat zal niet anders zijn.
Het zou natuurlijk het mooist zijn als de rechtelijke macht een afspiegeling is van de maatschappij. Maar het gaat er vooral om of iemand professioneel is, niet om zijn of haar geslacht of achtergrond.”
Krijn Haak, hoogleraar handelsrecht
“Is al 70 procent van de studenten hier vrouw? Fantastisch! Zo’n tien jaar geleden ging het nog aardig gelijk op, maar toen waren de vrouwen al langzaam in opkomst. Vrouwen zijn natuurlijk ook veel slimmer hè.
Ik ben zelf ook rechter geweest, en ik heb altijd al gevonden dat vrouwelijke rechters het heel goed doen, ze zijn erg goed in hun vak. Of het een goede zaak is dat ze nu zo in de meerderheid zijn weet ik niet.
Toen ik zelf nog beginnend rechter was, werd een Turkse verdachte door drie vrouwen berecht. Mij werd toen opeens gevraagd of ik daarbij wilde gaan zitten, omdat een rechtskamer met enkel vrouwen niet goed zou zijn. Toen ik vroeg waarom, bleek dat de verdachte de vrouwelijke rechter in haar gezicht had gespuugd tijdens de rechtszaak. Voor verdachten uit die cultuur is het nog een extra smaad als ze door een vrouw worden berecht. Je kunt natuurlijk zeggen dat we ons daar niks van aan moeten trekken, maar ik ken ook vrouwelijke rechters die het zelf een slechte zaak vinden dat vrouwen zo dominant worden in de rechtelijke macht.”
Johanneke van Heukelom, masterstudente strafrecht
“Het valt mij wel op dat de meeste studenten hier vrouw zijn. Eerst denk je nog dat de mannen misschien niet naar colleges komen, maar dat blijkt het toch niet te zijn. Ik denk dat nu veel vrouwen voor de studie rechten kiezen omdat ze steeds meer hun mening mogen geven. Nu mag en kan dat, vroeger niet. Daarnaast heb je nu ook masters als kinderrecht en rechtspsychologie, dat spreekt vrouwen misschien meer aan.
Of je door een man of vrouw berecht wordt is wel anders. Vrouwen hebben nu eenmaal meer inlevingsvermogen. Bij kinderrecht zal dit sowieso een rol spelen, bij zedenzaken denk ik ook. Tot een verschil in de strafmaat zal het niet leiden, dat kan bijna niet, maar in de motivering wel. En misschien dat een vrouwelijke rechter sneller geneigd is nóg een verdachte op te roepen tijdens een proces, terwijl een man dat niet nodig zal vinden.
Als het aantal vrouwelijke rechters nog verder stijgt dan 75 procent, wordt dit denk ik wel een probleem, maar nu nog niet. Fifty fifty zou het allermooist zijn natuurlijk. Maar in de advocatuur zijn mannen nog steeds oververtegenwoordigd. Hoe iemand functioneert blijft toch het belangrijkst.”
Lodewijk Rogier, hoogleraar staats- en bestuursrecht
“Het politiek correcte antwoord is natuurlijk dat het niks uitmaakt en dat er geen verschil is tussen mannen en vrouwen. Maar zo denk ik er nu eenmaal over. De reden dat zoveel rechtenstudenten hier vrouw zijn ligt misschien ook aan de universiteit. Als jongen kom je vooral naar de Erasmus Universiteit voor een economische studie, meisje eerder voor recht of cultuurstudies.
De reden dat er zoveel vrouwelijke rechters zijn is denk ik omdat het een beroep is dat makkelijk part-time kan, en dat is toch wat veel vrouwen willen. Je kunt gemakkelijk dossiers mee naar huis nemen en je eigen tijd in delen. In de advocatuur is dat minder, dus daar zie je nog steeds meer mannen.
Onder vrouwelijke studenten merk ik juist dat zij heel erg een gevoel van rechtvaardigheid hebben, zij laten zich volgens mij niet meer door hun gevoel of emotie leiden dan mannen.” BK
