Bonnetje inleveren en weg

Het leek meer een postoverslag dan een eindejaarsviering. EUR-medewerkers konden woensdagmiddag onder de Aula hun kerstpakket ophalen.

Het rook er naar stroopwafels en worstenbroodjes. Geroezemoes, mensen die in groepjes een plastic bakje met erwtensoep leeglepelden, een enkeling die zich aan de chocolademelk met rum waagde. Achterin, op de trappen onder de Aula, stond in kerstkleuren werknemerskoor ChantEUR opgesteld, dat het aanwezige gehoor met engelachtige meerstemmigheid verzekerde dat het een merry christmas zou worden, en dat joy to the world aanstaande was.

Gezelligheid

Knus natuurlijk, zo’n jaarlijkse kerstviering tussen 12 en 14 uur. Maar voor de meeste mensen draaide de bijeenkomst niet om de gezelligheid. Even snel hun pakketje halen, en dan weer terug naar het bureau. Bonnetje inleveren en weg. Als warme broodjes vlogen de platte rode dozen over de geïmproviseerde balie.

Files

Het was een dubieus gezicht, al die volwassen mensen die zich met hun voedselpakket (want natuurlijk was er een fles prosecco, een zak chips en een reep chocola) uit de voeten maakten. Sommigen hadden de opdracht gekregen om ook voor hun collega’s in te slaan, wat in een enkel geval files van steekwagentjes en bolderkarren opleverde.

Crisis

Sinds jaar en dag bestaat de mogelijkheid om het pakket ongezien aan de Voedselbank cadeau te doen. Van de 3400 mensen die recht hadden op een pakket, besloten 96 dat iemand anders het presentje harder kon gebruiken dan zijzelf. Een halvering ten opzichte van vorig jaar, toen tweehonderd mensen hun traditionele eindejaarsgeschenk afstonden. Heeft de economische crisis ook op de campus voet aan de grond gekregen? Stafmedewerker Diana Hoek: “Misschien vonden mensen het pakket vorig jaar zo mooi, dat ze hem dit jaar zelf wilden houden.”

GM