In de schoenen van de U-raad

De verkiezingen voor de U-raad en de faculteitsraden zijn weer in volle gang. Maar misschien staan de beste stuurlui wel aan wal. De EUR- studenten doen een boekje open over wat zij zouden veranderen als ze plaats konden nemen in de U-raad.

Reinier Steenbakkers (21), tweedejaars bedrijfskunde

“Het eerste wat ik zou veranderen is de campus. Groen in plaats van beton! Niet alleen buiten, maar ook meer planten in de gebouwen. Ook vind ik de hertentamens in de zomer echt verschrikkelijk. Daar gaat je zomervakantie. Het avondeten in de restaurants is tevens slecht: zowel qua smaak als qua prijs.”

Constantin Ziegler (21), tweedejaars IBA

“Vanuit praktisch oogpunt moet ik minimaal één keer per dag hier iets eten. Maar het eten is hier veel te duur en niet lekker. In Duitsland wordt eten op de campus gesubsidiëerd door de regering, hier is een commerciële partij de uitbater: een slechte prijs-kwaliteitverhouding is het gevolg. Tevens zou ik me als universiteit inzetten voor studiefinanciering en een OV-jaarkaart voor buitenlandse studenten. Op dit moment ben ik ongeveer tachtig euro per maand kwijt aan de tram en de metro. Vreemd is ook dat het metrostation Kralingsezoom net in een nieuwe zone valt.

Het international house is veel te duur en de service is slecht. Ook zou ik me inzetten voor het verbeteren van de bieb: zo zou je gewoon je tas mee moeten kunnen nemen. Zorg voor een goed beveiligingssysteem in plaats van deze onpraktische maatregelen tegen diefstal. Daarnaast zou de bieb ook gewoon 24 uur per dag open moeten zijn. En dan is er nog de campus. De eerste keer dat ik hier kwam was ik niet bepaald onder de indruk van de architectuur: het ziet er niet aantrekkelijk uit om hier te gaan studeren.”

Jilly Naayen (19) en Marije Machielsen (21), eerstejaars psychologie

“Als wij één ding konden veranderen dan zou het wel de aanwezigheidsverplichting zijn van onze studie. Op dit moment moeten we honderd procent van de onderwijsgroepen bijwonen, zelfs als er iets ergs is gebeurd in je persoonlijke omgeving. Bijvoorbeeld een begrafenis, ziekte, enzovoorts. We moeten dan een vervangende opdracht maken, maar dat nog eens bovenop de persoonlijke omstandigheden, die vaak niet mild zijn, én het missen van de onderwijsgroep an sich maakt het ineens driedubbel zwaar. Je hoofd staat er simpelweg niet naar om nog zo’n opdracht te gaan maken. En als je de opdracht niet haalt kun je het hele blok het jaar daarna overdoen: daar zijn we echt niet over te spreken. Ook zien we graag herkansingsmogelijkheden gedurende het jaar in plaats van in de zomervakantie en er zijn veel te weinig kopieerapparaten in de bieb, wat tot lange wachtrijen leidt.”