Geen bestuurders, maar profiteurs?
Steeds minder studenten zijn de afgelopen jaren te porren voor het besturen van organisaties die de belangen van de student behartigen. Is dat niet een beetje cru aangezien zij wel profiteren van het werk bijvoorbeeld de Landelijke Studenten Vakbond (LSvB) en het Inter-stedelijk Studenten Overleg (ISO)?
Mariska de Kok, tweedejaars psychologie
“Een bestuursjaar doen bij de LSvB? Dan moet ik eerst weten wat de LSvB is. De landelijke studentenvakbond, belangenbehartiger van ruim 430.000 studenten? Ok, nou voor mij geldt: geen interesse. Te weinig tijd en een te grote drang om mijn studie af te maken. Ik ben inmiddels 26 jaar en dan komt het moment waarop je je toekomst richt.
Natuurlijk is het zonde dat er steeds minder studenten bij deze organisaties willen werken, maar aan de andere kant moet een organisatie als het LSvB kritisch op zichzelf zijn. Mij is het onduidelijk waar deze vakbond zich mee bezighoudt. Ze moeten veel meer in de aandacht komen om leden te werven.”
Alexander van Loenen, derdejaars IBA
“Het is zonde dat er steeds minder studenten bij landelijke studentenorganisaties gaan werken. Bitter, als je nagaat dat iedere student profiteert van het werk van deze organisaties. Probleem is het stimuleren van studenten voor bestuursfuncties, dit kost teveel moeite. Ik merk dit bij de vereniging Intact, een Haagse studentenvereniging waar ik lid van ben. Een deel van de activiteiten van deze organisatie, organiseren van evenementen en dergelijke, wordt gesubsidieerd en is daarom populair onder studenten. Dit in tegendeel tot werken voor het hoofdbestuur. Hier krijgen studenten geen geld voor en vervolgens zie je dat er minder animo is.”
Kristen Schaft, vierdejaars bedrijfskunde
“Ik vind het goed dat er landelijke studentenorganisaties zijn die opkomen voor het studentenbelang. Alleen ik hoef er niet in het bestuur van zo’n organisatie te zitten. Ik heb het te druk met mijn studie. Daarom kan ik niet iets bijdragen, eigenlijk profiteer ik alleen van het werk van de LSvB. Misschien is het wel te makkelijk van mij. De mensen in de besturen geven ook een jaar van hun studie op om hun medestudenten te helpen. Toch, hoe stom het ook klinkt: het is goed dat deze mensen er zijn, maar ik zal nooit één van hen worden.”
