Het oortoilet is dan ook een van de onderscheidende wapenfeiten van een keuzecosassistent bij de KNO (keel-, neus- en oorheelkunde). De reguliere coassistenten mogen dat niet, zoals ik het ook niet mocht een half jaar geleden.
Keuzecoassistent: dat betekent dat ik nu dan echt de laatste fase van mijn studie inga. De keuzecoschappen zijn een tweetal coschappen, ieder drie weken, waarin je bij een specialisme naar keuze net dat beetje meer verdieping op kan zoeken voordat je aan de slag gaat als arts. Ze zijn bedoeld om nog even rond te snuffelen, getuige het feit dat ik vijfenzeventig minuten per nieuwe patiënt krijg, ten opzichte van de twintig minuten van de arts-assistenten. Wetend dat ik, als ik daar straks eventueel kan gaan werken, dat gat moet dichten, voelt het duimendraaien tussen mijn consulten door als stilte voor de storm.
Afijn, het mogen uitvoeren van het oortoilet is een leuke bezigheid, al beaamt de patiënt dat natuurlijk niet altijd. Het is ook een welkome afwisseling van het cerebrale geneeskundige geneuzel. Gewoon lekker even bezig zijn tussendoor.
Nog ietwat verder op de leercurve, en minstens even leuk, is het fiberen. Dat is: met het slangetje via de neus kijken naar de keel. Ideaal daaraan is dat je meteen weet of iemands stembanden het goed doen, of dat de neusamandelen ervoor zorgen dat de oren verstopt raken. Vaak kan je de patiënt binnen een enkel consult naar huis sturen, om hem nooit meer terug te zien.
Je kan ook andere dingen fiberen trouwens. Zoals het trommelvlies, via het oor, of afwijkingen in de mond. Alle buisvormige structuren van het menselijk lichaam van ongeveer een halve millimeter of groter, eigenlijk. Klinkt heerlijk, toch?
Misschien dat je al afhaakte bij het woord oortoilet. Snot, oorsmeer, slijm, pus, bloed: je moet er niet van walgen. Waarom zo’n slijmerig beroep kiezen? Omdat het mij duidelijk is geworden dat je niet alleen moet kijken naar waar je intellectuele interesses liggen, maar ook naar wat je dagelijkse bezigheden inhouden. KNO bevat de leukere dingen van de geneeskunde: klinisch redeneren, handelingen verrichten, je eigen diagnostiek uitvoeren en creatieve, praktische oplossingen bedenken. In het verschiet liggen bijzondere operaties, van extreem kriegelige gehoorbeenreconstructies, tot het eruit slopen van het kuitbeen om er een nieuwe kaak van te maken. Wel lekker doorwerken overdag, maar de diensten zijn rustig. En de overdracht lonkt elke dag al om half vijf.
Dan moet je alleen wel tegen het harde ziekenhuisklimaat kunnen. De huisarts bij wie ik mijn coschap liep, gebood mij om te letten op de omgang tussen artsen onderling. Om mij bij elke situatie te bedenken of er wel sprake was van een veilig leerklimaat. Ik zou gedesillusioneerd bij hem op de deur kloppen. Wat dat betreft ben ik wel blij dat ik nog even oren mag toiletteren, voordat ik dan echt begin.
