Imbens won de Nobelprijs samen met David Card en Joshua Angrist voor hun Local Average Treatment Effect-model, een methode die nog steeds gebruikt wordt om causale verbanden te analyseren, zoals het effect van hogere salarissen voor leerkrachten op de leerprestaties van kinderen, of de effectiviteit van een nieuw medicijn op een patiënt.
De wortels van Imbens liggen deels op campus Woudestein. Hij studeerde hier in de jaren tachtig Econometrie, maar maakte het niet af omdat hij tijdens een uitwisseling in Engeland al zijn master mocht doen, waarna hij naar Amerika vertrok.
Imbens publiceerde veel in economische toptijdschriften, maar ook in toonaangevende tijdschriften voor andere vakgebieden, zoals biologie en statistiek. Hij was in 2021 de derde Nederlandse winnaar van de Nobelprijs voor de Economie. Jan Tinbergen won de prijs in 1969 als eerste, samen met de Noor Ragnar Frisch. In 1975 deelde Tjalling Koopmans hem met de Rus Leonid Kantorovitsj.
De ‘Nobelprijs voor de economie’ bestaat niet. Het gaat om een Prijs van de Zweedse Rijksbank, niet van de Nobelstichting. De prijs is bedoeld om kapitalistische winstmaximalisatie en neoklassieke onzineconomie een respectabel voorkomen te geven en de erven van Alfred Nobel distantiëren zich ervan.
Reageren niet meer mogelijk.