Meisjeshuis Villa Opstelten: ‘Je moet studenten niet over één kam scheren’

De elf bewoners van studentenhuis Villa Opstelten, vernoemd naar de voormalige burgemeester Ivo Opstelten, zijn het beu dat studenten de laatste tijd in een negatief daglicht komen te staan. Kralingers klagen al een tijdje over toenemende overlast van studentenhuizen. Ook zij hebben het toenemende conflict meegekregen tussen studenten en buurbewoners. Die zijn de studenten liever kwijt dan rijk. “Je moet ons niet over één kam scheren”, zegt bewoner Floor. “De meeste studenten zijn echt redelijk en houden graag rekening met iedereen. Wij proberen daarnaast zo veel mogelijk terug te geven aan de maatschappij met allerlei vrijwilligerswerk.”

In de woonkamer van een statige pand aan de Oostzeedijk Beneden zitten studenten Floor (21) en Britt (22) aan de eettafel. Uit privacyoverwegingen willen ze niet met hun achternaam in het stuk. Achter hen staat het logo en de naam van het huis, in het paars en goud, geschilderd op een zachtgele muur.

De woonkamer van het huis is kleurrijk. Achter de tv is een paarse muur met citaten van de bewoners en hun vrienden (‘Als iemand iets grappigs zegt, dan schrijven we dat op de muur’). Tegenover de tv staat een donkerblauwe bank. Daarachter is een zachtblauwe muur met roze wolkjes en Disney-muurschilderingen. “Zelf geschilderd”, vertelt Floor trots. “We projecteren het patroon met een beamer op de muur. Daarna volgen we de lijnen van de projectie.” Ze hebben een jaarlijks diner met een themafeest en de muur wordt altijd geschilderd volgens het thema. Vorig jaar verkleedden ze zich als – wat anders – Disneyfiguren.

Iedereen in het huis heeft het altijd druk met studie, bijbaan of een bestuurlijke functie. Toch eten ze iedere woensdag met zijn allen en gaan ze één keer per maand samen uit. “Laatst gingen we naar jazzcafé Dizzy”, vertelt Floor. “Dat was heel gezellig, we praten tijdens zo’n uitje elkaar lekker bij.”

Dat de twee meiden goed met elkaar kunnen opschieten, zie je vanavond duidelijk aan de manier waarop ze met elkaar omgaan. Ze vullen elkaars zinnen aan en lachen af en toe om een inside joke. “Het klinkt misschien raar, maar we hebben in dit huis nog nooit een ruzie meegemaakt. Als er irritaties zijn dan bespreken we het onder elkaar voordat het escaleert”, vertelt Britt. “En de irritaties gaan meestal over kleine dingen zoals de afwas.”

Floor voegt eraan toe: “We zijn echt net zusjes. Toen ik per ongeluk in mijn handpalm sneed – veel bloed, kan ik je vertellen – bracht Britt mij op een Felyx-scooter naar het ziekenhuis zodat het snel gehecht kon worden.” Britt: “Ja, we zijn er echt voor elkaar door dik en dun.”

Villa Opstelten is niet het enige studentenhuis in de buurt. “Ik weet niet precies hoeveel er zijn, maar we wonen natuurlijk in het midden van een studentenbuurt. In de Avenue Concordia, de Annastraat, de Voorschoterlaan en de Oostzeedijk Beneden zijn heel veel studentenhuizen”, zegt Floor. Het conflict tussen studenten en buurtbewoners klinkt hen bekend in de oren. “Wij vinden het jammer dat studenten als onruststokers worden neergezet.”

Zelf houden ze altijd rekening met de buren. Zo veel rekening dat ze bijna nooit in hun achtertuin durven te zitten. Afgelopen zomer hebben ze naar eigen zeggen maar drie keer in de tuin gezeten. “Onze tuin is een binnentuin die grenst aan de tuinen van de buren. En het ligt in het midden van het blok, dus iedereen kan naar ons kijken en meeluisteren als we daar kletsen”, vertelt Britt. “Op zich niet erg, want we doen geen gekke dingen in de tuin, maar we voelen ons wel bekeken als we daar zitten.” Floor knikt. “Een keertje gingen we barbecueën, maar voordat we ermee begonnen, kregen we te horen van de buren dat ze bang waren dat we overlast zouden veroorzaken. En we willen geen problemen, dus de barbecue ging uiteindelijk niet door.”

Op zich hebben ze een goede band met de buren, zeggen ze. “Alle buren hebben ons nummer, dus als ze overlast ervaren, dan kunnen ze altijd een appje sturen”, vertelt Floor. “Een keer hadden we een afscheidsfeest voor een huisgenoot. We zetten muziek op en vervolgens kregen we een appje van onze directe buren of de muziek wat zachter kon. Natuurlijk kan dat! We zetten de muziek zelfs gelijk uit en we verontschuldigden ons.”

Ze proberen het gesprek met de buren gaande te houden, vertellen ze. “Want als ze ons laten weten dat ze een overlast ervaren, dan kunnen we er iets aan doen. Dat vinden we beter dan dat de politie langskomt.”

Studenten hebben volgens Britt en Floor een belangrijke rol in de buurt. “Veel buurtbewoners klagen dat studenten ’s nachts nog buiten zijn”, zegt Floor. “Maar de drukte door studenten zorgt ook voor veiligheid. In de grote stad wordt er veel ingebroken, en hier staan veel mooie huizen. Maar omdat studenten vaak om twee uur ’s nachts nog wakker zijn, is de buurt altijd levendig waardoor er nooit inbraken plaatsvinden. Je zou bijna kunnen zeggen dat studenten zorgen voor een veiligere buurt.”

En natuurlijk veroorzaakt er weleens een student overlast, weet Floor ook. “Je hebt studenten die rotzooi maken op straat, maar je hebt ook studenten die de rotzooi opruimen en vrijwilligerswerk doen zoals wij. Het is zo jammer dat we door een paar rotte appels allemaal als boeven worden gezien.”

De bewoners van dit huis proberen zo veel mogelijk terug te geven aan de maatschappij en de buurt, vertelt Britt. De ene huisgenoot doet boodschappen voor ouderen die niet meer zelf naar de winkel kunnen, de andere verkleedt zich als een piet voor de Sinterklaasintocht in Rotterdam, en een van hun huisgenoten is een oprichter van het initiatief Frisse Gedachtes, vertelt de bedrijfskundestudent.

“Ook zijn wij actief bij Oma’s Soep”, zegt Floor. Door samen te koken hopen ze de eenzaamheid onder ouderen tegen te gaan. “Voor corona organiseerden we kookmiddagen bij de ouderenwoningen Hoppesteyn. Het ging natuurlijk niet om het koken, maar om het gesprek dat je voert met ouderen daar.” Britt voegt eraan toe: “Nu brachten we met handschoentjes aan en een mondkapje op vers gemaakte soep bij ze, want ze hebben het contact met andere mensen nodig, meer dan ooit.” Wanneer ze soep maken, dan helpt het hele huis mee. “Oma’s Soep heeft niet genoeg vrijwilligers, dus we helpen daar allemaal een handje bij.”

Floor is daarnaast begeleider van jongeren met een verstandelijke beperking bij Stichting Bont. “De jongeren en ik doen samen klusjes in de buurt. We prikken bijvoorbeeld afval op de universiteit of bij Excelsior, we laten honden van de buren uit of we bakken cakejes voor Oma’s Soep – zo sla ik twee vliegen in een klap”, lacht de economiestudent. “Ik krijg energie van mensen helpen. Een keertje moest ik na een late avond een digitale koffieochtend organiseren voor ouderen. Ik hielp met het opzetten van de Zoombijeenkomst, zodat ze online met elkaar konden kletsen. Ik was nog half in slaap toen ik bij de ouderenwoningen aankwam, maar als je ziet hoe dankbaar ze zijn, dan is het allemaal de moeite waard.”