Studenten over huisbaas: ‘Zoveel mogelijk geld voor zo weinig mogelijk moeite’

In Rotterdam-Zuid, nabij Feijenoord, woont de Duitse student Julia (24) samen met vier andere huisgenoten. “Dit huis is eigenlijk niet bedoeld voor vijf personen. Van ons vijven kunnen er maar drie zich op dit adres inschrijven bij de gemeente.” Zo staan Julia en een van haar huisgenoten nog ingeschreven op oude woonadressen.

De trap naar Julia’s huis wordt, net als het adres, gedeeld met een ander huishouden. Twee deuren en drie trappen verder sta je in de woonkamer. Het huis bestaat uit twee verdiepingen met op de onderste verdieping een keuken, woonkamer, doucheruimte, toilet en twee slaapkamers. Een trap omhoog vind je nog eens drie slaapkamers, een grote badkamer en een extra toilet dat ietwat onhandig in het gangpad is gebouwd. Met houten muren zijn twee extra kamers gecreëerd in het huis. “Daardoor verdient de huisbaas nog eens twee keer 450 euro”, merkt Julia snedig op. Op de bovenste verdieping is een grote kamer gesplitst in twee kleine kamers en op de lagere verdieping is van de woonkamer het zicht naar de straat afgesneden om ruimte te maken voor een extra slaapkamer.

Ook zijn er naast de keuken een extra bad en toilet gebouwd. Die verbouwing lijkt wat onhandig te zijn aangepakt, blijkt uit terugkerende verstoppingen. “Als iemand afwast in de keuken of gebruikmaakt van de douche, dan raken de pijpen verstopt en loopt het water niet weg. Soms komt er dan ook vies, zwart spul uit de doucheput omhoog. Dat is echt niet fijn. Het gaat ook niet vanzelf terug, dus je moet het met je handen weghalen. Het lijkt ook niet op eten dat door de wasbak zou zijn gespoeld, we weten niet wat het is.”

Toen het probleem zich afgelopen jaar voor de derde keer voordeed, belde Julia met de huisbaas, die een loodgieter naar het huis stuurde. Die maakte de pijpen schoon en vertelde dat de afvoerpijp van de keuken verbonden was met die van de badkamer ernaast, zodat het water niet goed kan wegstromen. Als dat niet zou worden veranderd, zou het probleem zich blijven herhalen. “Maar de huisbaas was het daar niet mee eens. Hij vond dat wij als huurders iets verkeerd hadden gedaan en hij stuurde ons de rekening. Toen we dat niet wilden betalen, berichtte hij ons dat de kosten dan maar met de borg zouden worden verrekend.” Intussen heeft hetzelfde probleem zich al vier keer in drie jaar voorgedaan, iedere keer werd dat op dezelfde manier afgehandeld door de huisbaas.

Ook toen er een probleem ontstond met muizen in het huis en toen de koelkast en magnetron het begaven, zag de huisbaas zich niet verplicht hulp te bieden. “De koelkast en magnetron waren volgens hem een gift aan de vorige huurders en waren dus niet in het contract opgenomen en de muizen zouden wij zelf hebben aangetrokken. De kleine gaten in de extra muren waren volgens de huisbaas niet het probleem.”

Een deel van haar huisgenoten, net als Julia internationale studenten, voelen zich onzeker over hun positie als huurders. “Ze zijn zich waarschijnlijk iets minder bewust van hun rechten en we willen vooral geen gevecht met de huisbaas”, zegt Julia. Ook het feit dat enkelen van hen niet ingeschreven staan op het adres, zorgt voor extra druk. “Als we naar de gemeente stappen, moet je dat vertellen en dan kunnen we in de problemen komen. Dan moet je tijdens een pandemie op zoek naar een nieuwe kamer in een stad waar er geen woningen beschikbaar zijn en waar je als international niet altijd gewild bent.”

Toch komen dergelijke problemen niet alleen voor bij internationale studenten. Pleun (22) woont met drie anderen in een studentenhuis in Delfshaven in Rotterdam-West. Het huis staat in een smal straatje dichtbij een basisschool. Eenmaal door de voordeur kom je een donker gangetje in met rechtsaf de keuken. Hier laat Pleun een ‘slinger’ van stucwerk zien, naast een feestslinger.

“Het is een ontzettende teringzooi”, verontschuldigt ze zich. “Het stucwerk valt van het plafond af, we hebben problemen met de riolering, er is een gat in de vloer van de keuken en de badkamer is een verzameling van pijpen die overal en nergens naartoe gaan.” Daarnaast staan er overal verhuisdozen en de kamers zijn al halfleeg. Het huis is duidelijk aan renovatie toe en daarom wil de huisbaas de bewoners er zo gauw mogelijk uit hebben.

Toch was hij niet altijd zo gedreven om reparaties uit te voeren. “Zoveel mogelijk geld voor zo weinig mogelijk moeite”, zo beschrijft Pleun de huursituatie. “Wij betalen gewoon servicekosten, maar als je belt voor reparaties, wordt de helft van de tijd niet opgenomen. Ook mailtjes worden niet altijd beantwoord. De verhuurder is wel aardig, maar er gebeurt gewoon weinig.”

Toen er een tijdje geleden een rioollucht het huis binnendrong, duurde het volgens Pleun vier maanden voordat de huisbaas er wat aan wilde doen. De pvc-vloer in de keuken werd opengescheurd om te zien waar het probleem lag. Toen werd ontdekt dat er door een gat in de houten vloer een directe verbinding bestond tussen de keuken en de kruipruimte onder het huis. “Gelukkig ruik ik nu niet zoveel omdat ik corona heb gehad, dat is een geluk bij een ongeluk. Maar het schijnt behoorlijk onfris te ruiken”, zegt Pleun grinnikend.

Haar huisgenoot knikt beamend. Ondanks de wijd openstaande ramen dringt een onprettige geur door de keuken en kamer op de begane grond. “We zetten dus standaard de ramen in huis open om van die stank af te zijn.”

De stank werd een van de huisgenoten die op de begane grond woonde op een gegeven moment te veel. Ze besloot te verhuizen. Dat had, door de manier waarop het contract is opgesteld, meteen gevolgen voor de rest van de huisgenoten. Zo kon de huisbaas weigeren een vervangende huurder te plaatsen, zodat Pleun samen met de resterende huisgenoten óf de huur van de leegstaande kamer zelf moest ophoesten óf zelf ook moest verhuizen.

Over een week zit Pleun in haar nieuwe kamer in Middelland. “Ik kijk er naar uit, maar vind het wel echt jammer dat we hier weg moeten. We wonen hier prima, maar de huisbaas vertikt het om geld uit te geven aan het huis.”