“De omschakeling in maart vond ik best lastig. Eerst denk je: het is voor een paar weken, maar uiteindelijk heb ik alle onderwijsbijeenkomsten verder online gegeven. Bij een cursus waar ik de studenten al kende was dit minder lastig dan later bij een nieuwe groep. Je merkt dat studenten minder makkelijk vragen stellen, of de camera uitzetten. Het is ook anders voor de studenten. Tijdens een college kun je je antwoord ook even polsen bij degene naast je. Online gaat dat niet.
Afstudeerders voelen veel druk
“Ik merk dat ik studenten meer zelf moet aanspreken. Uiteindelijk ben ik ook meer met breakoutrooms gaan werken, zodat ze in een klein groepje aan de slag kunnen. Maar het duurde wel even voordat ik dat doorhad en had aangepast in mijn college-opzet.
“Het is ook minder zichtbaar waar studenten mee bezig zijn, dus je moet zelf actiever vragen stellen. Afgelopen collegejaar heb ik ervoor gekozen om mijn masterstudenten vanaf de lockdown één op één te begeleiden omdat het in een groep minder goed ging. Het kostte me meer tijd, maar het werkte wel beter. Ik heb ook veel studenten moeten helpen met het aanpassen van hun onderzoek, omdat veldonderzoek niet mogelijk was in de oorspronkelijke opzet. Ja, en dan heb je soms een student huilend aan de telefoon, dan hang je ook niet op. Zeker afstudeerders voelen heel veel druk. Als docent is dat lastig, want je krijgt ook ineens een andere rol. Meer coachachtig, terwijl ik ben er voor de inhoud. Ik probeer heel begripvol te zijn, maar ze moeten zelf stappen ondernemen als ze echt problemen ervaren.
“Ik ben ook één student ‘kwijtgeraakt’ vorig jaar. Haar onderzoek liep al niet heel goed en op een gegeven moment toen alles online ging, kreeg ik geen contact meer met haar. Ik heb meerdere keren een bericht gestuurd en overlegd met mijn leidinggevende, maar het houdt een keer op.
“Het is wel fijn om af en toe even stoom te kunnen afblazen. Iedere week hebben we een online lunch, of theepauze en dan kun je meedoen als je zin hebt. Dat is fijn. En sinds de start van de crisis hebben we met mijn afdeling ook een app-groep om dingen in te delen. Werkgerelateerde zaken, maar ook persoonlijke.
Nu heb ik mijn modus gevonden
“Persoonlijk was die eerste periode thuiswerken voor mij lastig. Allereerst omdat onze buren vier maanden begonnen met verbouwen. Ik heb wel met ze kunnen afspreken dat ze niet zouden slopen als ik college moest geven. Soms ging ik op zolder zitten waar de herrie minder erg was, maar daar was de wifi dan weer niet heel goed. En aan het begin van de lockdown ging mijn laptop stuk. Hij was net op tijd gerepareerd voor ik weer college moest geven.
“Inmiddels heb ik na al die maanden wel een modus gevonden. Nu heb ik een vaste werkplek, een goede bureaustoel en een headset, zodat ik ook tijdens de verbouwing gewoon kan werken. Ik ben ook sinds maart niet meer op de campus geweest, omdat ik opzie tegen het reizen vanuit Gouda, dus het is veel bellen, veel Teams en veel Zoom. Maar collega’s waar je weinig mee samenwerkt, spreek je zelden. Dat is wel een gemis.”
