Internationals maken vrienden met groepschats, beamers en feestjes

“Je moet creatief zijn”, zegt de 24-jarige Italiaanse student aan de Erasmus School of History, Culture and Communication (ESHCC) Alfredo Menghini. Hij woont sinds begin september in het F-gebouw op de campus. Menghini omschrijft het als een rustig gebouw, waar hij veel ruimte voor zichzelf heeft. “We mogen sinds vorige week volgens de regels van de Nederlandse overheid alleen nog met kleine groepjes samen zijn. Logisch en begrijpelijk, als de besmettingen oplopen. Ik vond de regels in Nederland eerst best vrij. Dus proberen we in de openlucht af te spreken, of gaan we in kleine groepjes naar het terras.”

Die losheid herkennen twee Italianen die voor het Hatta-gebouw staan. Psychologiestudent Cristian Merigo (22) – muts op, waar zijn krullen onderuit springen – woont niet op de campus en wacht op een  vriendin en studiegenoot die wel in Hatta woont: Marika Grimaldi (20). “Toen wij hier kwamen, leek het alsof corona ver weg was. Ik verbaasde me er als Italiaan over, in mijn thuisland namen we het veel serieuzer, met het drama van maart in ons achterhoofd. Hier hoefden we geen mondkapje op in de supermarkt en handen wassen was veel minder strikt”, zegt Marika.

Dat resulteerde bij sommige internationals in een gevoel dat best veel kon, zagen Cristian en Marika. Iedereen was op zoek waren naar nieuwe vrienden in een vreemde wereld. Hatta bleek met enige regelmaat het decor van huisfeestjes onder internationals. “Zo’n feestje is echt om nieuwe mensen te ontmoeten: daar gaat dat het snelst. In het begin waren er veel feestjes”, zegt Cristian. Nu de besmettingen weer oplopen, daalt het aantal feestjes, zeggen Marika en Cristian. “Een goede ontwikkeling. Als ik naar mezelf kijk, dan merk ik dat ik zo langzamerhand een vast groepje heb waar ik mee afspreek. Ik probeer mijn kring daartoe te beperken. En ik doe niet aan knuffelen”, zegt Marika.

Wat kan met dat kleine groepje nog wel? “Wij hebben een beamer gekocht”, zegt Marika, “en houden daarmee af en toe een filmavondje. Of we gaan samen iets lekkers koken en eten.” Vanavond gaan ze bijvoorbeeld koekjes met marshmallow en nutella maken. “Zo blijf je toch nog mensen zien”, zegt Cristian.

Een andere optie voor internationals: inschrijven bij één van de verenigingen die de campus rijk is. Ook Chinese studievereniging CSA-EUR merkt dat de behoefte onder studenten uit het buitenland groot is. Bestuurslid Adrian Wong (26),: “Ik hoor van veel studenten dat ze hier in eerste instantie mede naartoe wilden vanwege de terrascultuur en clubcultuur. Dat zit er nu eventjes niet in. Dus ik merk ook dat ze ons opzoeken. Daarbij proberen wij ons in onze activiteiten strikt aan de regels te houden. Zeker wij, als Chinese vereniging. Dat associëren sommigen toch met de plek waar het allemaal begon. Dat stigma blijft terugkomen, helaas.”

Wong heeft eind september op het laatste moment de voor CSA-EUR roemruchte moonfestival party af moeten gelasten. “We maken heel vaak last-minute veranderingen. Veel van onze activiteiten moeten toch deels online, maar ik probeer ook in kleine groepjes of gedeeltes van commissies samen te komen, binnen de corona-regels.”

De Tsjechische Veronika Konickova (23) woont sinds een maand in een woongebouw van de SSH aan de Struisenburgdwarsstraat, op loopafstand van de universiteit. Het is haar zevende (!) uitwisseling, dus enige ervaring met een netwerk opbouwen in een vreemde stad heeft Veronika wel. Ook zij verbaasde zich over de manier waarop er in Nederland met de maatregelen werd omgegaan en vindt het nog steeds een beetje onduidelijk. “Wat is nou ‘indien nodig’ en ‘dringend advies’? Dat interpreteert iedereen anders, maak het verplicht.”

In haar minimalistisch ingerichte kamer (‘ik ben hier toch maar een halfjaar’), vertelt ze dat ze de sociale barrières die door corona zijn opgeworpen, niet onoverkomelijk vindt. “Ik ben sowieso meer van een koffietje drinken met iemand dan van feestjes in grote groepen, dus dat laatste mis ik niet enorm. Tegelijkertijd begrijp ik het dat sommige studenten wel gingen feesten toen de coronacijfers nog meevielen in Nederland. Als je 18 bent en in een vreemde stad woont, wil je er gewoon op uit.”

Veronika doet sociale contacten op via bijvoorbeeld WhatsApp en Facebook. “Er zijn appgroepen van gebouwen waar veel internationals wonen en daarin staan weleens oproepjes om in kleine groep samen te eten of in het park te gaan zitten – toen dat nog kon met het weer. Op die manier leerde ik mensen kennen.” In haar woongebouw is het over het algemeen rustig zegt ze, geen feestjes of andere gekke dingen. “Het is ook praktisch onmogelijk. We hebben één binnenplaatsje met één bankje.”

Terug naar het Hatta-gebouw. SSH, de verhuurder van het gebouw, zegt dat feestjes uit den boze zijn, maar dat het de eigen verantwoordelijk is van studenten laat een woordvoerder weten. Voor het gebouw staat inmiddels bewoonster Sandra Fudorova (19) te e-smoken met haar huisgenoot Ceren Basol (23). De feestjes die er in Hatta waren zorgden niet voor enorme spanningen tussen de Hatta-bewoners onderling, zeggen ze. “Iedereen is respectvol naar elkaar. Als mensen erg strikt zijn, houden anderen daar rekening mee. In de Facebookgroep van het gebouw communiceert iedereen goed met elkaar”, zegt Fudorova.

“Nieuwe mensen ontmoeten ging niet heel moeilijk, vind ik. Je merkt dat iedereen extra zijn best doet op de sociale momenten die er nog zijn. Zo lukt het altijd wel om ergens aan te sluiten”, volgens Fudorova. Wat zij veel doet met anderen? Het is misschien wel waar deze universiteit voor is bedoeld. “Studeren.”