Dat het onderwerp sociale veiligheid op de EUR leeft, merk je bij het evenement ‘Conversation on Social Safety’ in het Erasmus Paviljoen. Ruim twee derde van de stoelen in de theaterzaal van het Paviljoen is bezet. Op het podium zitten panelleden rector magnificus Rutger Engels, HR-directeur Lieke Skidmore, universiteitsraadsvoorzitter Hans van den Berg, en Merel Dap van Erasmus School of Colour.In het publiek zijn onder andere coördinator vertrouwenspersonen Martin Blok en ombudsfunctionaris Edith Weijnen te vinden.
“De universiteit vindt het heel belangrijk om hierover een open gesprek te voeren en een veilige sfeer te creëren”, vertelt Gwen de Bruin van het Diversity & Inclusion office. “We willen ons niet alleen maar bezighouden met het beleid, maar we willen ook mensen ruimte geven om hun mening te geven en te vertellen wat ze meemaken.”
Herkenbaar
Dagvoorzitter Semiha Denktaş zet vaart achter het programma en laat vrijwel direct de acteurs van het Acteursgenootschap hun werk doen. In de eerste scène ziet het publiek twee medewerkers roddelen over collega’s, terwijl het in de tweede scène om discriminerende opmerkingen tegen een minderheid gaat. Ook is er een tafereel over een hoogleraar die viral gaat omdat zijn studenten hem racistisch vinden. De slotakte, die de meest intense reacties uitlokt bij het publiek, gaat over een promovenda die om moet gaan met het grensoverschrijdende gedrag van haar begeleider.
Het publiek is unaniem: de voorbeelden zijn herkenbaar. “Neem de tweede scène”, zegt panellid Merel Dap van Erasmus School of Colour. Daarin zie je dat iemand aanstootgevende opmerkingen maakt tegen de enige persoon van kleur. “Als ik diegene was, zou ik me ook niet uitspreken. Als je getint bent, dan ben je je hele leven al bezig om je te verdedigen, en je wilt niet overkomen als degene die altijd maar klaagt”, vervolgt ze. “Het is pijnlijk om te zien dat niemand in deze scène dit gedrag aankaart.”
Niet overdreven
“Deze scènes zijn wat overdreven geschetst, toch?” vraagt iemand in het publiek zich af. De rest schudt zijn hoofd. “Dit is heel persoonlijk”, reageert een ander. “Maar ik ben benieuwd: wie in deze zaal kent of is iemand met een #metoo-ervaring?” Een derde van de zaal steekt zijn hand op. “Hier word ik sprakeloos van”, zegt een mannelijke deelnemer. “Ik heb nooit gedacht dat het zo heftig is.”
Ook coördinator vertrouwenspersonen Martin Blok en ombudsfunctionaris Edith Wijnen bevestigen dat de voorbeelden ‘helemaal niet overdreven zijn’ en dat ze ergere zaken hebben gehoord. Blok denkt dat incidenten met betrekking tot sociale onveiligheid of ongewenst gedrag lang niet altijd gemeld worden. Blok: “Ik benadruk het nogmaals: praat erover en stop het niet weg. Kom naar ons toe, want wij zijn er om te helpen.”
Nodig op de universiteit
“Dit soort open gesprekken hebben we nodig op de universiteit”, zegt deelnemer Ana Uribe Sandoval van Erasmus School of History, Culture and Communication (ESHCC). “Sociale veiligheid is niet vanzelfsprekend. Het hangt van de mensen en de omgeving af. De dynamiek verandert continu en je kan niet garanderen dat iedereen zich altijd veilig voelt. Maar we kunnen ons best doen om onze sociale omgeving veiliger te maken.” Deelnemer Benyam Mekonnen vult aan: “Iedereen moet samenwerken om sociale veiligheid te creëren en te bewaken.”
