Terwijl de andere studenten binnendruppelen, zit Annemarie de Graaf (54) er al klaar voor. Voordat het college begint, praat ze met haar medestudenten, met name over de aankomende tentamens. Tijdens het college, History of Western Art and Culture, zit ze echter liever alleen.
Annemaries eerste aanraking met de studentenwereld was de Eurekaweek. Paula en Marijn, twee meiden uit haar groepje vonden het eerst wel raar om Annemarie te zien. “Ik dacht dat ze een professor was, misschien een oudere begeleider, maar zeker geen student. Nu vind ik het super stoer dat ze een nieuwe studie begonnen is.”
Gebroken arm
De opening in Ahoy en het feest in Maassilo waren voor Annemarie de hoogtepunten van de Eurekaweek, vertelt ze, omdat je daar iedereen samen kon zien. Maar de week verliep niet helemaal zonder slag of stoot. Op de tweede dag brak ze haar arm toen de remmen op haar fiets het ineens niet meer deden. Hierna is ze niet meer uitgegaan, maar wel naar de overige activiteiten zoals het festival op donderdag. Toch was het een geslaagde week. “Een aantal studenten vertelden me dat ze naar huis gebeld hadden om te vertellen hoe het ging en dat je ook als je al wat ouder bent, gewoon nog kunt studeren. Ik was ineens een voorbeeld geworden en dat was leuk.”
Dat Annemarie niet de behoeft voelt om net als de meeste studenten tot vier uur ’s nachts te feesten, is wel begrijpelijk. Maar de muziek in Beurs vond ze wel goed klinken, dus wie weet gaat ze binnenkort nog eens uit met haar medestudenten. Wat betreft overige extra-curriculaire activiteiten, lijkt ze meer op haar medestudenten: “Wellicht wil ik volgend jaar wel wat gaan doen in ACE, maar voor nu wil ik vooral mijn eerste jaar overleven.” Lachend: “Al met al voel ik me wel gewoon een echte student.”
De afgelopen tien jaar werkte Annemarie als hoofd inkoop voor de Erasmus Universiteit. Hoewel ze hier vaak creatief moest nadenken over geschikte oplossingen, wilde ze graag wat anders gaan doen. Na het overlijden van haar man besloot ze daarom weer te gaan studeren. “Duurzaamheid is een van de grote vraagstukken waar ik me vooral mee bezig houd. We moeten van de ‘wat is het probleem’-vraag naar de ‘hoe gaan we het oplossen’-vraag. Kunst is een manier om de discussie daarover op gang te brengen.”
Als oud-medewerker van de universiteit, kent ze ‘beide werelden’. “Medewerkers en studenten delen dezelfde campus, maar als student merk je niet echt wat de medewerkers allemaal voor je doen. De werelden zijn heel anders ingericht, en dat is voor mij wel soms wennen.” Ze maakt nu bijvoorbeeld gebruik van heel andere faciliteiten, zoals de koffieautomaten en de normale toiletten. Ook online platforms zoals Osiris en Canvas zijn nieuw voor haar, en zonder haar medewerkerspas kan ze niet meer even bij haar oude collega’s op de koffie.
In tegenstelling tot de studenten voor ons, opent Annemarie geen Facebook of Instagram tijdens het college. Ze maakt keurig aantekeningen over de muziek van het fauvisme, kubisme en futurisme en haar aandacht lijkt niet te verslappen. Het tekent haar oprechte interesse in de studiestof.
Na haar studie wil ze kunst gebruiken om mensen na te laten denken over grote vraagstukken. “Ik ben niet zozeer zelf een kunstenaar, maar zie mezelf meer als een intermediair tussen kunstenaars en de maatschappij. Zo wil ik complexe veranderingen, bijvoorbeeld duurzaamheid, vroegtijdig bespreekbaar maken.”
Dag Amber van Workum, nou ik ben de vader van Annemarie de Graaf, en ik was blij verrast over die bijdrage van jou met mijn dochter.
Leuk stuk en ik ben natuurlijk heel trots op haar durf en werklust!
Tevens een goed inzicht in andere studies voor een oude jurist!
Ze doet het trouwens prima daar, voorzover ik het kan beoordelen!
Reageren niet meer mogelijk.