Team G-REACH werd vorig jaar geselecteerd door de educatieve afdeling van de Europese ruimtevaartorganisatie ESA om een experiment uit te voeren naar effecten van gewichtloosheid in paraboolvluchten. Deze vluchten worden georganiseerd door Novespace, een dochteronderneming van de Franse ruimtevaartorganisatie, CNES. Afgelopen week vonden de vluchten plaats in het Franse Bordeaux.
Wat houdt het experiment in?
“Simpel gezegd onderzoeken we hoeveel moeite een beweging kost voor de hersenen. Voor elke beweging die we maken, proberen onze hersenen te voorspellen hoeveel kracht er in elke spier nodig is, bijvoorbeeld om onze arm naar de juiste plek te verplaatsen om een boek te pakken. Wanneer er iets verandert aan ons lichaam of de wereld om ons heen grijpen we opeens mis. Dan moeten onze hersenen hun voorspellingen aanpassen om weer succesvol bewegingen te kunnen maken op een zo efficiënt mogelijke manier. In ons onderzoek willen we kijken hoe de aanpassing van precisie en efficiëntie samenhangen, en hoe belangrijk visuele informatie is voor het aanpassen van onze bewegingen.”
Waarom moet dat in gewichtloosheid?
“In gewichtloosheid verandert alles aan onze omgeving in één keer. Zodra de zwaartekracht verdwijnt, heeft een normale armbeweging opeens een heel ander effect. Door gezonde proefpersonen in die situatie te brengen kunnen we onderzoek doen naar het aanpassingsvermogen van hun bewegingspatronen in deze nieuwe situatie.”
Waarom onderzoeken jullie dit?
“Met dit onderzoek willen we een completer beeld krijgen van het aanpassingsvermogen van ons brein. Hierdoor komen we meer te weten over de hersenen, wat belangrijk is voor onze fundamentele kennis. Ook kan deze kennis mogelijk nuttig zijn voor de revalidatie van patiënten met bijvoorbeeld een beroerte, omdat die zich ook aan een volledig nieuwe situatie aan moeten passen.”
Wat verwachtte je als resultaat?
“Op basis van eerder onderzoek verwachten we dat je hersenen eerst de precisie van je bewegingen moeten aanpassen, voordat je de efficiëntie daarvan kan optimaliseren. We weten dat visuele informatie heel belangrijk is voor het verbeteren van de precisie van onze bewegingen. We verwachten dat pas na voldoende visuele informatie eerst de precisie en daarna de efficiëntie van onze bewegingen zich zal aanpassen naar de gewichtloosheid.”
Hoe was de uiteindelijke paraboolvlucht?
“Ik heb zelf gevlogen in één van de drie vluchten. We hadden een schema gemaakt waarbij iedere vlucht vier nieuwe mensen vlogen, omdat we zo veel mogelijk proefpersonen wilden meten. Voor de vlucht was ik erg zenuwachtig. We hadden een jaar naar dit moment gewerkt en nu was het eindelijk zo ver! Het was heel spannend en ik wist niet goed wat ik moest verwachten, vooral omdat iedereen die eerder een vlucht deed het een onbeschrijfelijke ervaring vond. Het moment dat we voor het eerst gewichtloos waren, was fantastisch. Je zweeft en iedere beweging die je maakt voelt anders dan je gewend bent. Het heeft iets weg van duiken, of van een val in een achtbaan, maar dan toch net anders!”
Wat vond je ervan om dit te doen?
“Het is een heel uniek project, waarin we ontzettend veel hebben geleerd over projectmanagement en het ontwerpen van een experiment onder bijzondere omstandigheden. Als team ben je een jaar lang bezig om te zorgen dat je experiment tot in de details is uitgewerkt, omdat je maar één kans krijgt om het in de lucht te doen. Uiteindelijk is het allemaal goed gegaan, we zijn tevreden en kijken ernaar uit om de data te analyseren om te zien wat de resultaten zijn.”
Naast Emma Raat bestond het team G-REACH ook uit Zeb Jonkers, Charlotte Viëtor, Guido Maquelin, en Brandon Rasman. Vorig jaar ging het team van onder andere Daphne van der Putte en Anne Arntz van het Erasmus MC naar Frankrijk om deel te nemen aan de paraboolvluchten.
