Vijf. Honderd. Leden. Alleen dit feit al maakte een grote indruk op mij toen ik met Ramine van het bestuur van de Erasmus Dance Society (EDS) sprak. EDS is de op een na grootste sportvereniging van de EUR, en is eigenlijk meer een combinatie van een sportvereniging en een culturele studentenvereniging.
Dans kan in tegenstelling tot vele andere traditionele sporten worden onderverdeeld in afzonderlijke stijlen. EDS biedt leden lessen in salsa, kizomba, ballroom en hiphop. Voor elke stijl zijn er verschillende lessen op basis van niveau. Ik ben geen danser, maar besloot om de hiphopsessie op maandag eens bij te wonen.
Voortdurende vloeiende beweging
Tijdens de hiphopsessie van afgelopen week kwamen elementen van hedendaagse dans aan bod, dus was de les iets anders dan gebruikelijk. Hiphop is meestal iets sneller en brutaler dan hedendaagse dans, wat een iets lager tempo heeft en minder rigide is.
De les draaide om een choreografie die niet langer duurde dan 30 seconden, maar er werd ontzettend veel aandacht aan de details van elke beweging besteed. Van kleine draaiingen en grote wentelingen tot een paar nadrukkelijke schokbewegingen: alles kwam samen in een dans vol emotie. Het hielp wel dat we wiegden en zwierden op het nummer “Pray You Catch Me” van mijn heldin Beyoncé. Toen ik mijn ogen sloot, voelde ik me haast een dancing queen (dancing king, bedoelde ik natuurlijk).
“Bij hedendaagse dans gaat het om voortdurende beweging. Er is meer ruimte voor vrije beweging dan bij hiphop. Je kunt je bewegingen heel groot maken of juist klein houden. Dat hangt af van hoe jij je voelt.”
Instructeur Dyon liep een uur lang samen met ons de choreografie door. Hij stond voor de groep en liet moeiteloos elke dansbeweging zien. Hij zorgde ervoor dat iedereen elk onderdeel van de dans begreep en dat iedereen het onderdeel had geoefend voordat we naar het volgende gedeelte doorgingen.
Tegen het einde van de sessie werden we in drie groepen verdeeld (mijn hart ging sneller slaan toen ik zag dat een ander lid een camera tevoorschijn haalde en begon te filmen) en moesten we zonder zijn hulp de choreografie uitvoeren. Het was leuk om iedereen de dans te zien dansen die we net hadden geleerd en het voelde goed om samen met de andere leden de dans uit te voeren.
Stereotypen doorbreken
Toen ik de dansstudio binnenkwam, zag ik grappig genoeg slechts twee andere jongens in de ruimte. Oké, de instructeur was ook een man, maar de meeste deelnemers waren vrouwelijke studenten. Toen ik naar deze verhouding vroeg, kreeg ik te horen dat EDS vooral uit vrouwen bestaat.
Veel jongens lijken te denken dat dansen niet mannelijk is of durven het niet te proberen omdat dansen te ver buiten hun comfortzone ligt. Tijdens de Eurekaweek aan het begin van dit jaar heeft de club zich vooral gericht op het vergaren van meer mannelijke leden. Een argument dat EDS gebruikte om jongens over te halen, was dat er bij ‘EDS veel meisjes zitten’. Als je het mij vraagt een briljant argument.
Veel studenten (zowel mannen als vrouwen) twijfelen of ze wel lid willen worden van een dansvereniging omdat ze denken dat ze niet kunnen dansen. Ik moet er wel bij zeggen dat toen Ramine dit zei, ik mijn hand opstak om aan te geven dat dit voor mij ook geldt. Ramine reageerde lachend: “Dat is geen reden om het te laten. Er zijn proeflessen aan het begin van het jaar en je moet gewoon langskomen om te kijken of je het leuk vindt.” Veel EDS-leden waren in het begin wat onwennig, omdat ze geen ervaring hadden of omdat ze dachten dat ze geen talent hadden.
Hoewel er veel ervaren dansers lid zijn van EDS om verder te leren en mee te doen aan dansuitvoeringen, zijn er net zo goed leden die gewoon voor het sociale aspect naar de club komen. Op bepaalde momenten werd er als grap naar de club verwezen als de “Erasmus Drinking Society” en de “Erasmus Dating Society”. Met deze gevatte woordspelingen probeerde de club universitaire studenten aan te trekken.
Een hobby vol passie
Dansen is een heel specifieke hobby. Veel leden zijn eerstejaars studenten die dans als extracurriculaire hobby naast hun opleiding doen. Sommigen blijven lid en stappen van de beginnerslessen over naar de lessen voor gevorderden en sommigen zeggen hun lidmaatschap na een paar maanden al weer op.
Het aantal leden wisselt per jaar en het aantal studenten in de beginnersgroepen daalt doorgaans in de loop van het jaar, ook vanwege de studenten die bij Erasmus op uitwisseling zijn. De studenten die lid blijven zijn meestal degenen die echt van dansen gaan houden. Of het nou om het competitieve of het sociale aspect gaat en of je nu in het showteam danst of op beginnersniveau, passie voor dans wordt door iedereen gedeeld.
Aan het einde van mijn les over hiphop en hedendaagse dans sprak ik kort met Dyon, die zelf nog een eerstejaars student is. Toen ik hem vroeg wat hij het leukste aan EDS vindt, antwoordde hij: “Ik vind het leuk om mensen te helpen en ik houd van dansen. Bij EDS kan ik mijn passie voor dansen en lesgeven combineren. Bij EDS is iedereen gelijk: studenten die aan het begin van hun volwassen leven staan en die elke maandag hier samenkomen om te dansen.”
