In de UB wacht tweedejaars geschiedenisstudent Steven (19) mij op, lezend in een stoel. Lopend naar Kralingse Zoom om daar de metro richting station Alexander te nemen vertelt hij over zijn studiekeuze. “Veel mensen gaan ervan uit dat je met geschiedenis alleen leraar kunt worden. Net zoals ze altijd veronderstellen dat je op kamers woont.”
In werkelijkheid wil hij na de studie best een paar jaar les geven. Dus is hij van plan om tijdens de minor zijn lesbevoegdheid te halen. “Iedereen heeft wel zo’n leraar gehad die bepalend is in zijn leven; het lijkt me mooi om die rol te kunnen vervullen.” Het wordt echter geen eindstation. “Ik denk dat ik te veel ambitie heb om die louter in het onderwijs kwijt te kunnen.”
D66 ingeruild voor Forum voor Democratie
Een ander onderdeel van het ‘basisplan’ – ‘doelloos leven lijkt me heel stressvol’ – is het schrijven van een dichtbundel of boek, én een tijd in het buitenland werken. “Alleen door ergens een periode te wonen en een baan te hebben, leer je een land écht goed kennen. Volgens mij is dat een waardevolle ervaring.” Zijn interesse in mensen komt ook aan bod in de wens om politiek actief te zijn, iets wat hij al vanaf zijn elfde levensjaar wil. “Toen ik nog lid was van D66, heb ik geflyerd op de markt. Dan raak je met allerlei mensen aan de praat die je normaal nooit zou spreken. Dat vind ik mooi.”
Inmiddels heeft hij D66 de rug toegekeerd en zich aangesloten bij Forum voor Democratie. Hij steekt tijdens onze ontmoeting regelmatig vurige betogen af over de legalisering van harddrugs, het referendum en de handelsbelangen met Rusland. Steven beaamt dat hij graag mag oreren. “Tijdens de werkgroepen mag ik graag praten. Sowieso wel eigenlijk, dat is een familietrekje dat mijn oma en vader ook hebben. Mijn vriendin is wat verlegener dus zij zegt altijd grappend: ‘Doe eens een praat’, als ze het te stil vindt worden.”
Goede indruk
Zij is overigens de belangrijkste reden dat hij voorlopig thuis blijft wonen. “Ik heb geen zin in een weekendrelatie. Ze woont ook in Zeist. We hebben elkaar ontmoet toen we allebei het plaatselijke café De Schavuit uitkwamen. Ik ging naast haar fietsen en probeerde een goede indruk te maken. Later zei ze daarover dat ik zo subtiel als een handgranaat was.”
Afgezien van zijn relatie zit Steven sowieso niet te springen om een studentenkamer. “Ik houd van comfort, dus feitelijk zou ik zelf betalen om veel luxe op te geven. Puberen heb ik tussen mijn veertiende en zestiende al gedaan, dus de pushfactor om te vertrekken ontbreekt.”
Aan de rand van Zeist verlaten we de bus. Nadat we ter afscheid nog een felle discussie hebben gevoerd of Thierry Baudet nu wel of geen fascist is, stapt Steven al kletsend op de fiets, richting zijn ouderlijk huis.
*De achternaam van geïnterviewde is om privacyredenen verwijderd. De naam is bij de redactie bekend.
