‘Studenten hoeven zich hier ‘s nachts niet te vervelen’

Het afgelopen jaar hebben we een gemeentelijk referendum gehad over de woonvisie. Hoe staan jullie in de woonvisie en wat voor rol speelt studentenhuisvesting daarin?

“De woonvisie is voor ons heel belangrijk. Rotterdam heeft een hele grote woningvoorraad aan goedkope woningen, maar niet genoeg woningen voor starters en mensen van mijn leeftijd (31, red.) om door te groeien. Er moeten studentkwartieren in de stad komen, waar de studenthuisvesting geconcentreerd is. Dat soort studentenkwartieren moeten strategisch goed worden neergezet zodat de universiteit makkelijk te bereiken is.”

Is zo’n gemeentelijk referendum voor herhaling vatbaar?

“Nee. Wij denken dat je de burger beter kunt bereiken door elke dag in de stad te zijn. Ik vind echt dat wij onszelf soms een democratisch tekort aanpraten. Wij zitten als partij in de haarvaten van de stad, in elk gebiedsdeel zijn wij vertegenwoordigd. Wij spreken elke dag met de Rotterdammers, dit doen wij onder andere door werkbezoeken. Ik krijg elke dag e-mails en je kunt zo het stadhuis inlopen voor een debat.”

Maar bereik je zo niet alleen de mondige burgers?

“Ja die zeker, maar de burgers die niet mondig zijn, spreken wij op vele andere momenten.”

Hoe zou de democratie in zijn geheel meer kunnen gaan leven?

“In ieder geval niet met referenda. Je kan niet zoiets groots als de woonvisie verfrommelen tot één zin en daar de burger in één vakje een mening over laten geven. Dat noem ik een ‘fake referendum’. Waar je wel naartoe moet, is meer invloed in de eigen omgeving. Dus als de straat voor je huis verbouwd wordt, dan is dat het moment om inspraak te vragen van de burgers.”

Afgelopen najaar is er ook een nieuwe horecanota aangenomen. Wat is jullie beleid ten aanzien van horeca?

“Ik vind dat wij al een heel divers horecabeleid hebben. Studenten hoeven zich hier ‘s nachts niet te vervelen. Maar er wordt soms wel gedaan alsof er veel meer nachtopenstellingen moeten komen om het nog bruisender te maken. Er zijn al genoeg nachtvergunningen en als er meer komen dan is dat vervelend voor de mensen die hier wonen. Wij krijgen als fractie ook regelmatig klachten vanuit bewoners van uitgaansgebieden. Voor ondernemers is het ook niet prettig, die krijgen alleen maar meer concurrentie.”

In november heeft Aboutaleb in het AD gesteld dat Rotterdam wil experimenteren met ophaalautomaten voor wiet. Is dat de volgende stap in het Nederlandse coffeeshopbeleid?

“Wij gaan naar een rookvrije generatie toe en daar hoort het huidige wietbeleid niet in thuis. Softdrugs, maar zeker harddrugs zorgen ook voor criminaliteit. Dat is een van de grootste problemen rondom veiligheid en ondermijning. Er wordt te lichtzinnig omgegaan met wiet. Wij zijn tegen het initiatief rondom de proef van gemeentewiet. Ik hoop eigenlijk dat er binnen tien, twintig, dertig jaar geen behoefte meer is aan tabak en wiet. Dat het aantal coffeeshops verdwijnt omdat er geen behoefte meer aan is. Om nog een stap verder te gaan, denk ik dat er ook een suikertaks moet komen.”

Een suikertaks? Mensen kunnen zelf die keuze toch maken?

“Nou blijkbaar niet. Je mag mensen tot op een zekere hoogte wel in bescherming nemen. Dat geld kan dan weer in gezondheidszorg worden gestoken. Ook in Rotterdam is er sprake van obesitas en diabetes type II. Mensen zitten meer stil, eten slechter, dan is een suikertaks gewoon nodig.”

Het CDA heeft afgelopen periode in het college gezeten, waar zijn jullie trots op?

“Ik ben vooral trots op alle publieke voorzieningen die wij hebben verbeterd. Beter onderwijs, goede zorg en goede sportfaciliteiten. Wij geven Rotterdammers alle kansen om zich op een goede manier te ontwikkelen.”

Wat is een moeilijk compromis geweest?

“We hebben verschillende lastige gevechten gehad. De moeilijkste was wel rond de komst van het asielzoekerscentrum (AZC). Er werd net gedaan alsof Rotterdam zou vergaan door de komst van het AZC, maar dat viel uiteindelijk wel mee. Daarnaast was de integratienota lastig. Diversiteit is iets moois, maar als je wil dat iedereen samen kan leven, moet je regels stellen. In veel dingen ging Leefbaar toch wel ver. Tijdens de onderhandelingen hebben wij echt de scherpe randjes van Leefbaar af moeten halen.”