In de afgelopen jaren zijn er tijdens mijn studie filosofie een paar boeken voorbijgekomen die me meer zijn bijgebleven dan de meeste studieboeken, die staan te verstoffen in mijn boekenkast. Een daarvan gaat over wortels, en dan bedoel ik niet de groente-technische variant.
Het boek heet voluit ‘The Need for Roots’ en is geschreven door Simone Weil. Wat bedoelt zij als ze zegt dat we wortels nodig hebben? Weil stelt dat mensen het nodig hebben om geworteld te zijn in bepaalde essentiële zaken, om zo een gelukkig leven te kunnen leiden. Bijvoorbeeld door wortels te hebben in een gemeenschap, of verbonden blijven met de geschiedenis van de dingen die je doet.
Maar je kan ook ontworteld zijn van die zaken. Ik herken dat zelf in mijn voornemen om meer te gaan schrijven. Dit heeft me niet direct ongelukkig gemaakt, maar wel ertoe aangezet om uit te zoeken hoe dat is gekomen.
Ik besefte mijn ontworteling, terwijl ik afgelopen week in een café naar wat mensen zat te luisteren die dagboeken of teksten uit hun eigen jeugd hadden meegenomen om voor te dragen. Het was een open podium voor teksten die anders nooit de revue zouden hebben gepasseerd. Verhalen waarvan je nu zou zeggen: ‘Heb ik dat ooit opgeschreven?’ Ik lachte die avond onder andere om een hilarisch verhaal over een naïeve crush op Brad Pitt, maar dacht ondertussen: ‘Dit zijn wel mensen die geworteld zijn in het schrijven. Ze schrijven al het grootste gedeelte van hun leven!’
Zelfs een begin maken aan het schrijven van deze columns kost me vaak moeite. Nu begrijp ik iets beter waarom: het kunnen schrijven van een tekst komt niet uit de lucht vallen. Dat vergt, net als topsport, jarenlange, intensieve training. En die ontbeer ik. De radicale omslag (het woord radicaal komt overigens – zeer toepasselijk in dit verband – van het Latijnse woord radix, dat letterlijk wortel betekent) die ik wil maken naar het zijn van een goede schrijver, zal zich dus niet van de ene op de andere dag voltrekken.
Kortom, als ik beter wil worden in het schrijven, zal ik terug moeten gaan naar de wortel van het schrijven. Dat begint bij het serieus nemen van de mensen die vroeger hun dagboeken vol onzinnigheden hebben volgeschreven. als ik zelf geen begin maak met het schrijven van teksten, kan ik lang wachten, oftewel: wortelschieten.
Marnix ’t Hart studeert Filosofie aan de EUR
