Hoe lekker ook, geen chocolate chip-koekjes meer, geen Oreo’s en Maltesers, ook al krijg ik alweer trek als ik eraan denk. Maar deze keer meen ik het. Morgen! Echt!
Jullie snappen denk ik wel hoe lastig dit is. En in mijn geval, met mijn Surinaamse achtergrond is minderen met suiker een extra uitdaging, want ten eerste is de Surinaamse keuken rijk aan zoete lekkernijen (overigens zeker de moeite waard om eens te gaan ontdekken als je er nog niet bekend mee bent) en ten tweede is op familie feestjes ‘nee’ zeggen tegen eten een absolute no-go. Je hoeft het niet eens te proberen.
Dus neem ik braaf alles wat mij aangeboden wordt: fiado, boio, keksi koekoe en nog meer van dat soort zoets. Ik weet het steeds weer voor mezelf te rationaliseren. Bovendien zou het ook echt zonde zijn om al dat eten weg te gooien, en tja, tegen tradities ingaan is ook weer zoiets, dus ik geef me maar weer over aan alle zoetigheid. Daarbij: je moet gewoon genieten van het leven, toch? Morgen begin ik! Echt!
Maar nu is ook nog de feest- en eetmaand begonnen. De storm van zoetigheid die Sinterklaas met zich meeneemt uit Spanje heb ik gelukkig overleeft, inclusief alle chocolade kruidnoten die naar mijn hoofd werden geslingerd. Maar nu staat Kerstmis bijna voor de deur, en het zweet breekt me al uit zodra ik eraan denk. Want dit betekent dus uitgebreid bourgondisch eten, kerstonbijt, -lunch en -diner en van alles daartussen.
Inmiddels is het een dag later. De dag dat ik echt ga beginnen. Toch ben ik aan het einde van de ochtend ineens met een vriendin in de Koekela beland, een beruchte plek onder de zoetekauwen van Rotterdam. We bestellen een kopje thee en van het één komt het ander. Voor ik het weet, zijn we een warme chocolade melk, een brownie en een stuk taart verder.
Yolo, ik neem er nog eentje. Morgen is weer een dag. Dan stop ik met suiker. Echt!
Pooja Guptar doet een master Media & Business
