Meer dan in bikini pleiten voor wereldvrede

Iedereen kent de verhalen van studenten die naast hun studie nog een (top)sportcarrière hebben. Trainen in plaats van uitslapen en studeren in plaats van bier drinken. Maar sporters zijn niet de enige studenten die ook nog andere prioriteiten hebben naast het halen van het volgende tentamen.

Moo Miero en Elize de Jong verdienen heel wat airmiles op weg naar nieuwe modellenopdrachten, missverkiezingen en fotoshoots. Het ene moment zijn ze student temidden van medestudenten, het andere moment verkeren ze in een totaal andere wereld, met totaal andere mensen, behoeften en verwachtingen. Hoe gaat het duo om met deze tegenstellingen? En is het in hun ogen niet beter om voor één van de twee levens te kiezen?

Moo: “Na de middelbare school had ik het even gehad met Nederland en ben ik naar Bali vertrokken. Ik woonde daar midden tussen de locals, en had echt een hele leuke tijd. Maar op een gegeven moment was het geld op. Toen kreeg ik via een vriend de vraag of ik naar Jakarta wilde vliegen voor een fotoshoot. Dat was het begin van mijn carrière als model. In de twee jaar die volgden heb ik in Zuidoost-Azië kunnen leven en reizen van het geld dat ik verdiende met modellenwerk. Mooie hotels, gekke feestjes, het waren allemaal dingen die een meisje van achttien jaar normaal gesproken niet kan betalen.”

Elize: “Al mijn hele studententijd heb ik een bijbaan in de haven, als ‘radioman wal’ bij containerterminal ECT, een echte mannenwereld. Ik geef aanwijzingen aan de kraanmachinist over wat er in de containers zit en waar ze heen moeten – erg leuk om te doen. In 2015 – ik was net overgestapt van het hbo naar de universiteit – kwam ik toevallig op internet de verkiezing ‘Miss Beauty Zuid-Holland’ tegen. Lachen, dacht ik, ik doe mee – meer niet. Alleen won ik, en sindsdien is het alleen maar meer geworden: nu ga ik ook naar missverkiezingen in het buitenland. Zo ben ik het afgelopen jaar onder andere in Zuid-Korea geweest voor de verkiezing van ‘Miss Global Beauty Queen Korea’.”

Moo: “Ik ontdekte dat het niet zozeer het modellenwerk was waar ik van droomde, maar meer het leven eromheen. Alleen ging dat – hoe raar dat voor de buitenwereld misschien klinkt – toch vervelen. Ik wilde meer met mijn hersenen gaan doen, wilde heel graag weer iets leren, het maakte me niet eens zoveel uit wat. Toen ik voor vakantie weer in Nederland was, heb ik de knoop doorgehakt en me ingeschreven voor een rechtenstudie. Ik ga nu beginnen aan mijn master Informatierecht, de creatieve kant van rechten.”

Elize: “Het volgen van een studie is vooral ook een verstandige keuze – dat probeer ik namelijk ook nog wel eens te zijn, verstandig. Want na je 26e is het meestal wel afgelopen met je carrière in de modellenwereld. Maar voor nu heb ik een hele wereld naast het studeren, én een leven naast de modellenwereld. Dat vind ik fijn, omdat ik vind dat er veel meer is dan alleen het studeren of alleen het poseren. Medestudenten zijn vaak alleen maar bezig met studeren en uitgaan. Die hebben een veel zorgelozer leven en begrijpen niet dat er ook nog heel veel andere dingen zijn.”

Elize: “Het combineren van studeren en modellenwerk is echt wel heel lastig. Veel steun vanuit de universiteit is er namelijk niet. Studieadviseurs vinden het meestal leuk wat ik doe, maar daar blijft het wel bij. Daarom heb ik vaak het gevoel dat ik allebei een beetje voor de helft doe. Ik mis tentamens door de modellenwedstrijden en aan de andere kant ga ik ook weleens na een nacht werken op de kraan meteen door naar een fotoshoot; dat is ook niet goed.”

Moo: “Mensen uit de modellenwereld begrijpen vaak niet waarom ik weer ben gaan studeren. Ik probeer dan altijd uit te leggen dat het ook heel leuk is om dingen te leren. Soms ontkom je echter gewoon niet aan de vooroordelen; hoe vaak ze in de modellenwereld al niet tegen mij gepraat hebben alsof ik dom ben. Maar uitleggen hoe de vork precies in de steel zit, heeft nauwelijks zin; daar wordt de situatie toch niet minder ongemakkelijk op. En op de universiteit begrijpen ze de modellenwereld vaak ook niet, al zijn daar de reacties meestal wel positief.”

Moo: “Het is vooral vervelend als mensen denken dat het me allemaal is komen aanwaaien. Dat is wel de meest gehoorde reactie van medestudenten. Ik heb ook gewoon overal hard voor gewerkt, mijn punten gehaald en tegelijkertijd nog een ander leven gehad met de bijbehorende verplichtingen. En ja, soms gaat het ook alleen maar om het uiterlijk, maar vaak zit er veel meer achter dan alleen een rondje in bikini lopen. Al zijn er altijd mensen die dat wel denken, maar ik weet waar ik het uiteindelijk voor doe.”

Elize: “Modellenwedstrijden zijn niet meer de vleeskeuringen die het vroeger waarschijnlijk wel waren. Je staat er echt niet alleen maar in je bikini te pleiten voor wereldvrede. Tijdens de wedstrijden in het buitenland ga je ook in gesprek met de lokale bevolking of bezoek je ontwikkelingsprojecten. Het gaat dus veel meer om de inhoud en wat je te vertellen hebt, maar dat beeld leeft nog niet bij iedereen. Daarom vertel ik aan studiegenoten niet altijd meteen dat ik modellenwerk doe. Het is niet dat ik me er voor schaam, ik ben er juist heel trots op.”

Moo: “De afgelopen drie jaar heb ik eigenlijk alleen maar gewerkt en gestudeerd – niet zo heel veel spannends verder. Dat is niet erg, al is het natuurlijk jammer dat ik misschien wat minder ben uitgegaan dan de mensen om me heen. Ik heb gewoon duidelijk de keuze gemaakt om me te focussen op deze twee carrières en dat blijf ik doen. Ik wil een master afronden, modellenwerk blijven doen en daarna mijn eigen bedrijf beginnen.”

Elize: “Ik heb eerlijk gezegd wel veel spijt van hoe ik het heb aangepakt. Achteraf gezien had ik na het halen van mijn propedeuse een paar jaar voor mijn modellencarrière moeten gaan, om daarna in alle rust mijn studie af te afmaken. Maar ik dacht: ik heb hersenen, dus moet ik ze ook gebruiken. Nu val ik overal net een beetje tussen. Ik twijfel wat ik nu het beste kan doen; misschien moet ik alsnog een keuze maken.”