Ik doe mijn ogen dicht om even aan de brandende Spaanse zon te ontsnappen en probeer me de volgende keer te herinneren dat ik weer van een glas sangria geniet, met het strand binnen handbereik en mijn lichaam dat blijft drijven door het zout in de zee.
Denken aan de volgende keer heeft niets met verbeeldingskracht te maken. Alles wat gaat gebeuren, is er al en is ooit al een keer gebeurd. Niets is oneindig, maar er zijn oneindig veel manieren waarop dingen kunnen gebeuren. Als ik mijn stage had verlengd, zou ik nu in een kantoor in Amsterdam zitten met een lekkend ijsje en plakkerige vingers. Ik zou iedere dag heen en weer naar mijn stageplek reizen tussen zweterige zakenmensen en toeristen die naar het vliegveld gaan om naar huis te vliegen of verder de wereld in te trekken. Mijn kamer in Rotterdam zou nog steeds bezaaid zijn met mijn troep en ik zou na thuiskomst het raam openen in de hoop dat ik daardoor een beetje beter zou kunnen slapen.
Wie aan het verleden denkt, denkt tegelijkertijd ook aan de toekomst. Daar ben ik van overtuigd. Alles wat in het verleden gebeurd is, zal in de toekomst weer gebeuren — de mens houdt nu eenmaal van herhaling, van routine. Maar hoe vaak ik ook aan onbeduidende momenten uit mijn verleden terugdenk, ik zou ze niet nog eens willen meemaken, ongeacht of deze momenten nu positief of negatief waren. Want wie denkt aan de toekomst, denkt tegelijkertijd aan het verleden. In zijn video history of the entire world, I guess, verkondigt Bill Wurtz dat ‘alles hier al is en waarschijnlijk ook al een keer gebeurd is’. Hij vertelt over het ontstaan van het heelal en hoe krachtig en fel en waarschijnlijk niet zo uniek deze gebeurtenis was. ‘Ik weet gewoon niet waar ik moet beginnen’, zegt hij op minder komische toon dan hij gewoonlijk gebruikt, waarna hij zijn zin weer als vanouds afmaakt met ‘en dat is precies waar het begonnen is.’
Alles wat in de toekomst gaat gebeuren, is al een keer op een bepaalde manier gebeurd. En als iedereen die er destijds bij was met de verrassing of de schok of zelfs met de verwachting kan omgaan, dan kan ik dat ook. Ik neem een slok van mijn sangria en ga op mijn rug liggen, zodat de zon mijn buik kan verwarmen, hier en nu.
