Drie jongens en drie meiden stormen aan tafel. Ze hebben weinig tijd: de één gaat zo sporten, de ander heeft een borrel. Dan doet Mark-Peter (19) – gouden ketting met kruis om de nek – zijn pet af en hangt hem aan de stoel. Zijn handen houdt hij voor het gezicht, de anderen sluiten hun ogen.
‘’Lieve God, bedankt voor het voedsel. Geef ons kracht bij alles wat wij vanavond doen.’’ Het ritueel is dagelijkse kost in dit gemengd huis aan de multiculturele Mathenesserweg, waar tegelijkertijd liefst tachtig NSR-studenten wonen, weet Mark-Peter. De religieuze vereniging heeft leden die bij woningcorporatie Vastgoedbeheer Rotterdam werken. Zij tippen áán en regelen vóór NSR.
'Seks is andere koek'
Alle bewoners, negentien of twintig jaar oud, staan midden in het studentenleven. Een fles Bacardi wacht halfvol in de vensterbank, drinken doen ze ‘genoeg’. Knuffelen ook. Zelfs met elkaar.
Maar seks is andere koek. Geschuifel aan tafel wanneer het woord valt. Scharrels zijn welkom, al is zo’n bezoek niet per se wenselijk. Eefke (19) legt uit: ‘’De volgende dag zouden we wat vragen aan die persoon stellen. Of alles wel goed gaat. Uit bezorgdheid. Niemand hoeft zich stoerder voor te doen dan hij of zij is.’’
Meidenverdieping met mannelijke aankleding
De borden zijn leeg. Drie pakken vla en een emmer Griekse yoghurt vormen het toetje. Alles geserveerd in een schone, opgeruimde omgeving. Da’s geen verrassing: het is de meidenverdieping. Hier is wél een schoonmaakrooster van kracht.
Een verdieping hoger, waar de schoonmaaktaken via WhatsApp verdeeld worden, staat een bank gemaakt van Heineken-kratten. Erboven hangen oude bierposters. Ze komen van Johan (20), wiens vader de posters al in zijn eigen studentenhuis had hangen. Ander pronkstuk: het strijkijzer. Komt van Mark-Peter zijn oma. Het plan is om een poort van bierkratten te bouwen. Met de posters en een vlag erbij moet het een Heineken-hoekje worden. ‘’En dan willen we Heineken aanschrijven om ons te sponsoren,’’ aldus Mark-Peter.
Ondertussen zijn de mannen druk met andere versieringen. Mark-Peter bemachtigde na een stapavond eens een McDonald’s-poster uit een bushokje. ‘’Rond drie uur ’s ochtends worden die posters vervangen. Ik vraag of ik ze mag hebben.’’ Nog een aanwinst: De Nachtwacht, aangeschaft bij de Kwantum. ‘’Gewoon mooi.’’
Mark-Peter laat een ander pronkstuk, zijn Bijbel, vallen. Stukgelezen, merkt iemand op. Het is nog waar ook.
