Ik vind het soms fijn om na te denken over een wereld waarin ik echt goed kan chillen. Ik heb goede herinneringen aan de zondagen die ik als kind op de bank doorbracht, wetende dat ik een marathon van Avatar: The Last Airbender kon kijken zonder me ook maar ergens druk om te hoeven maken. Of buiten te hoeven spelen.
Maar hoe ouder ik werd, hoe duidelijker het werd dat ik in de loop der jaren was veranderd van een kind dat haar tijd kon verdoen met zorgeloos dagdromen in een jonge volwassene wiens maag samentrekt als ze denkt aan al het werk dat ze zou moeten doen.
Gillend gek
Ik weet niet op welk moment in mijn leven ik zo nerveus ben geworden, maar het was ergens tussen mijn puberteit en de verwarrende realisatie dat mijn cijfers op de middelbare school opeens dramatisch waren verslechterd. Als we eerlijk zijn, zal ik nooit een concreet antwoord op deze vraag kunnen vinden. Ik maak me er ook niet meer druk om, want ik kan toch niet meer terug. Ik heb gaandeweg geleerd dat het leven niet een stap terugdoet omdat ik ergens zenuwachtig over ben. De belangrijkste les die ik heb geleerd, is dat ik enorm veel opluchting en bevrijding voel door die zenuwachtig makende dingen juist wel te doen.
Een recente ontwikkeling in dit fenomeen is iets wat ik alleen maar ‘dwangmatige productiviteit’ kan noemen. Het is precies wat je denkt dat het is. Ik word niet alleen gillend gek op dagen waarop ik helemaal niks te doen heb, maar ik kan soms niet eens ontspannen nadat ik iets heb gedaan wat ik moest doen. Ik besteed mijn vrije tijd aan lezen in het G-gebouw of thuiszitten, wachtend op het moment dat ik weer werk te doen heb, waarna dat werk me ook weer zenuwachtig maakt.
Ik heb daarom met een aantal mensen over dit probleem gepraat. Het advies dat ik het vaakst kreeg: je moet gewoon gaan chillen. Productiviteit is goed en ik moet blij zijn dat ik gemotiveerd ben. Mij zeggen dat ik moet chillen is niet alleen contra-intuïtief, maar slaat ook volledig de plank mis. Ik zou graag een ongemotiveerde lapzwans willen zijn, als dat voorkomt dat ik twee weken voor een deadline al de zenuwen krijg. Door juist wel te doen waar je zenuwachtig van wordt, zou je die zenuwen van je af moeten kunnen zetten.
Ik denk dat het tijd is dat ik weer dwangmatig tv-series ga kijken.
