Samen, maar toch alleen: gezellig een film kijken via Skype

Als studenten in het buitenland gaan studeren, moeten ze hun familie, vrienden en in sommige gevallen hun partner voor een tijdje missen. De een houdt dat niet vol, de ander wil het toch proberen en ziet de afstand als een manier om de band met zijn of haar partner te versterken. Met de technologie van de 21^e eeuw is het eenvoudiger dan ooit om contact te onderhouden. Maar is het genoeg? Hieronder volgen de verhalen van drie studenten. Ze vertellen over hun moeilijke momenten, over de voordelen van een lat-relatie en wat je moet doen om zo’n relatie te laten slagen.

Ben, de vriend van Alexandra, is 28 jaar en komt uit Engeland. Ze zijn een jaar en zeven maanden samen.

“We hebben elkaar via Tinder ontmoet toen ik in Oxford studeerde en op het punt stond om naar Kaapstad te vertrekken voor mijn stage. In het begin hebben we het er helemaal niet over gehad dat ik weg zou gaan, maar uiteindelijk kwamen we tot de conclusie dat onze relatie te waardevol is om zomaar te verbreken. We wisten dat het moeilijk zou worden omdat we uit verschillende culturen komen en niet in hetzelfde land wonen. We moesten eraan wennen om elkaar via de telefoon of Skype te spreken en nu bellen we elkaar iedere avond.

“Soms kijken we zelfs films via Skype. Onlangs hebben we bijvoorbeeld de serie Mr. Robot gekeken, ieder op zijn eigen laptop met een afbeelding van de ander in de hoek van het scherm. Ik vind het erg leuk dat we allebei onze eigen dromen hebben en we elkaar er niet van weerhouden om die te na te jagen. Door de afstand leer je elkaar meer waarderen en de tijd die je samen hebt probeer je zoveel mogelijk met elkaar door te brengen. Ik kwam er ook achter dat het niet makkelijk is om van iemand te houden en het gevoel te hebben dat iemand van je houdt als je niet samen met die ander bent. Maar ik zie de afstand ook als een kans om mezelf opnieuw te blijven uitvinden en het is altijd leuk om je te verheugen op het moment dat je elkaar weer ziet.”

Silvia, de vriendin van Giacomo, is 19 jaar en komt uit Italië. Ze zijn een jaar en twee maanden samen.

“We kennen elkaar al van jongs af aan. We gingen samen naar een internationale school in Frankfurt. Toen we een relatie kregen, ben ik hierheen verhuisd en zij naar Italië. We hebben vanaf het begin dus al een lat-relatie. Dankzij mijn internationale achtergrond kan ik volgens mij beter met deze situatie omgaan. Toch blijf ik het lastig vinden om een balans te vinden tussen mijn leven hier en tijd met haar doorbrengen in Italië.

“Het is moeilijk om op afstand een meningsverschil met elkaar uit te vechten, omdat je je argumenten vaak niet kunt overbrengen zoals je dat in levenden lijve zou doen en als je een sms stuurt, is het lastig om je een voorstelling te maken van de persoon achter de telefoon. Maar als we elkaar zien, doen we alles samen en proberen we van ieder moment te genieten. De volgende keer dat we elkaar zien, komt ze bijvoorbeeld een paar dagen eerder naar Frankfurt dan haar ouders, zodat we wat meer tijd met elkaar kunnen doorbrengen, aangezien we alleen maar het weekend hebben.

“We laten de grote beslissingen in ons leven echter niet van de ander afhangen en denken aan onze eigen carrières. We zien wel welke kant het opgaat. Op dit moment maken we elkaar gelukkig en dat is het belangrijkste. Mijn familie en vrienden steunen me enorm in deze relatie. Zij willen ook dat ik gelukkig ben en ze weten dat ik gelukkig ben met haar.”

Dario, de vriend van Vera, is 24 jaar en komt uit Italië. Ze zijn drie jaar samen.

“We hebben elkaar drie jaar geleden ontmoet op Malta. Hij komt uit Italië en ik uit Rusland. In het begin was de relatie niet heel erg serieus, maar juist toen we elkaar niet meer zagen, beseften we dat we elkaar graag weer wilden zien. Toen heb ik hem opgezocht in Polen, waar hij studeerde. Ik vond het zelf eerst ook wel maf.

“We zien elkaar niet zoveel als we zouden willen, omdat ik een visum moet hebben om naar Europa te reizen en hij voor Rusland. Veel mensen zouden geen lat-relatie aangaan, zeker niet vanaf het begin. Tegen iedereen die overweegt om dat toch te doen, zou ik willen zeggen dat het moeilijk, maar niet onmogelijk is.

“Het kan een beetje eenzaam zijn, vooral als je ziet hoe gelukkig andere stelletjes samen zijn. Op zo’n moment vraag ik me af waarom ik dat geluk niet heb en ga ik enorm veel zitten appen. Om de een of andere reden is er permanent een whatsappgesprek aan de gang tussen ons, dus ik pak vaak mijn telefoon om een appje terug te sturen. Ik vind dat mensen dit moeten begrijpen en het zich niet persoonlijk moeten aantrekken als ik mijn telefoon uit mijn zak haal. Tegelijkertijd heb je in een afstandsrelatie ook veel vrijheid en ben je niet afhankelijk van de ander. Je kunt doen wat je wilt en toch heb je iemand die dicht bij je staat. Het belangrijkste is dat we samen gelukkig zijn en dat is de reden waarom we nog steeds bij elkaar zijn.”