Au. Daar gaat Uw recensent al bij binnenkomst hard onderuit. De Pijp is géén kroeg, zo wordt hem verteld. Wel een restaurant, in 1898 begonnen als bierhandel. Een biertje drinken mag, mits de klant er een entrecôte of visje – ietwat duur, want decadent – bij bestelt.
Zo werkt dat in De Pijp, een stukje hemel voor elke fan van het corps. De zaak is één grote traditie, barstend van de mooiste details. Zie de lange houten tafels – ‘drie ervan zijn uit de puinhopen van het bombardement gehaald’ – waar gasten gezamenlijk aan zitten, de pinda’s waarvan de schillen uitgespuugd op de grond belanden en de vele dassen aan het plafond.
Pijpdas
Deze dassen zijn van fans die graag een ‘Pijpdas’ – slechts tweeduizend van gemaakt – willen bezitten. De regel: niet erom vragen, wel een eigen das schenken en dan hopen op het beste.
Een ander ritueel: het personeel, grotendeels bestaande uit ‘vereerde’ RSC-leden, drinkt dagelijks om 21.00 uur stipt een biertje. Daarbij laten ze de drank uit hun mond lopen. De jongelingen vangen het op met de das, de ouderen mogen ‘m schoonhouden.
God mag weten wat voor zin het heeft. Leuk is het wel.
Zo ook de sterke verhalen. De ober kent ze uit het hoofd. Hij vertelt over hoe De Pijp een verzetshaard was tijdens de Tweede Wereldoorlog. Eén keer kwam een Duitse generaal wat eten. De kok zou zand in zijn mosselen gegooid hebben. De generaal is nooit meer in het restaurant gesignaleerd.
De Pijp is geen eigendom van het corps, wel heeft de zaak nauwe, historische banden met de leden. Het klantenbestand bestaat dan ook goeddeels uit oud-leden. Dat merk je aan tafel. Daar praten de gasten – jasje dasje – over ‘carrièretijgers’ en tennistoernooien. Ook gehoord: ‘’Hij is best leuk als ‘ie niet dronken is.’’
Ontgroening
En: ‘’Die ophef waait wel over. Vroeger was zo’n ontgroening pas heftig, tegenwoordig is de controle zoveel strenger. Nu schrijft Youp van ’t Hek een zuur stukje en klaar.’’ En dan graag een ander onderwerp. ‘’We moeten het niet groter maken dan het is.’’
Maar de sfeer is goed in zo’n historische ruimte waar de keuken tussen de lange tafels staat. Onder gedimd licht krijgt Uw recensent zelfs de helft van het aangevreten toetje van zijn buurvrouw aangeboden. Hij weigert, maar een praatje is snel gemaakt aan zo’n lap van een tafel.
Niks meer aan doen, daar bij De Pijp. Ook in 2016 niet.
