Alweer zeven jaar geleden liep ik voor het laatst als student rond op het terrein van de Erasmus Universiteit. De campus heet Woudestein. Waarom er niet is gekozen voor het rijmende ‘Campus Erasmus’ heb ik altijd als een gemiste kans gezien. Veel meer gedachten over Erasmus had ik niet, ik wist weinig van hem. Ja, zijn zwierige handschrift zag je her en der, en er stond een standbeeld op de campus. Plus ook nog eentje in de stad. Dat was het wel.
Tijdens mijn studie bezocht ik Leuven, een klassieke universiteitsstad in Vlaams-Brabant. Daar leerde ik zowaar trots op Erasmus te zijn. Een rondleider legde het uit. Desiderius betekende heel veel voor Leuven, daar schreef hij het meeste werk, en ook nog het beste. Dat Rotterdam zijn universiteit naar hem had vernoemd, dat vond hij misplaatst. “Daar is hij alleen maar geboren.” Mijn medestudenten en ik bleven er wat stil bij: we wisten niet goed hoe te reageren. Sindsdien weet ik in elk geval wel dat Erasmus een naam is waar vaak trots achterschuilt.
Op onderzoek!
Lees op de website van Vers Beton wat ik allemaal tegenkwam.
(or read the English version of this article on Erasmus Magazine)
