“Overal om je heen is er poëzie, als je maar nieuwsgierig genoeg bent om het te vinden en tot leven te brengen”

Hoe werd je campusdichter?

“Het ging heel terloops. Eerst werd me gevraagd een paar gedichten in te zenden. Dat was in januari. In maart hoorde ik dat ik de nieuwe campusdichter was. Ik moet zeggen dat ik heel geruisloos benoemd werd, in de zin dat er niet over werd geschreven. Ik wist eigenlijk niet eens dat ik de campusdichter was tot ik moest optreden.”

Je bent pas heel kort geleden benoemd.

“Ja, dat is nog maar pas geleden. Ik ben van plan campusdichter te blijven tot ik afstudeer of zolang ik hier ben. Er komen een heleboel opwindende evenementen aan, zoals Studio Erasmus, waaraan ik wil meedoen en waar ik mijn gedichten ga voordragen. Ik moet er nog aan wennen dat ik mijn schrijfsels voor publiek ga voordragen.”

Jij bent de eerste internationale campusdichter. Hoe voelt dat?

“Nou, eerst wist ik dat niet eens. Het is wel te gek. Nu ik het weet, voelt het nog specialer. Ik vraag me wel af waarom juist ik de eerste internationale campusdichter ben. Ik vind het fijn om aan het begin van een nieuwe traditie te staan. Ik hoop dat er nog veel meer dichters zullen volgen. Het is jammer dat zo weinig mensen van het bestaan ervan op de hoogte zijn. Er is zoveel talent. Als mensen wisten dat er een vereniging is die zich met dit soort dingen bezighoudt, zouden er veel meer studenten lid worden, dat weet ik zeker.”

Hoelang schrijf je al?

“Ik denk een jaar of zeven. Volgens mij sinds 2009. Er waren natuurlijk wel momenten dat ik minder schreef, dat ging een beetje op en neer, maar al met al zou ik zeggen zeven jaar.”

Hoe is deze passie ontstaan?

“Ontstaan zou ik het niet noemen. Ik denk dat die passie er altijd al was. Op een gegeven moment voelde ik de drang om uitdrukking te geven aan gedachten die ik niet met anderen kon delen. Ik vond het makkelijker om ze op te schrijven dan om er met iemand over te praten. Het voelde als een opluchting toen ik mijn gedachten op papier zette. Later werd schrijven voor mij een manier om te ontspannen. Ik voelde dat ik lekkerder in mijn vel zat als ik mijn gedachten aan het papier toevertrouwde, en dat is nog steeds zo. Ik kwam erachter dat ik echt van schrijven houd. Vandaar dat ik met allerlei literaire vormen begon te experimenteren. Ik begon met korte verhalen en wat persoonlijke bespiegelingen en daarna werden het romans en lange verhalen en ten slotte poëzie. “

Je zegt dus dat poëzie de laatste fase van je transformatie als schrijver was?

“Ja, zeker, poëzie kwam pas later. Ik denk dat dat komt doordat het schrijven van gedichten meer voorbereiding vergt, in termen van literaire achtergrond, vaardigheid en kennis. Ik denk niet dat dichten iets is wat je meteen in de vingers hebt. Bij mij was dat niet zo, in ieder geval. De gedichten kwamen niet vanzelf toen ik poëzie begon te schrijven. Daar ging wel enige voorbereiding aan vooraf.”

Is er een schrijver of een bepaald boek waar je door geïnspireerd wordt?

“Op dit moment ben ik heel erg bezig met Edgar Lee Masters, vooral de Anthology of Spoon River. Ik heb het idee dat mijn huidige schrijfwerk sterk door zijn werk is beïnvloed. Daarnaast zou ik zeggen Edgar Allan Poe. Ik ben vooral beïnvloed door zijn poëzie. Ik heb een verzamelbundeltje met al zijn gedichten. Maar mijn favoriete schrijver is Italiaans. Hij heet Vittorio Alfieri. Het is een schrijver uit de zeventiende eeuw die heel veel mooie gedichten heeft geschreven. Ik vind zijn werk indrukwekkend. Ik houd van de thema’s die in zijn gedichten aan de orde komen. Wat hij vooral doet is zijn eigen interpretatie van de Griekse tragedies in dichtvorm verwerken. Zijn levensverhaal is ook een belangrijk onderdeel van mijn culturele achtergrond. Zijn persoonlijkheid is van grote invloed op mij.”

Hoe is het om persoonlijke gedichten te schrijven in een andere taal?

“Na een behoorlijk lange tijd in het buitenland, waarbij ik wel Engels moest spreken, begon ik ook in die taal te denken en dus ook te schrijven. Dat voelde natuurlijk aan. Maar dat was in het begin niet eenvoudig. Ik merkte dat schrijven in het Engels mijn creativiteit en de manier waarop ik mezelf uitte, beperkte. Het heeft lang geduurd, maar ik voel me nu op mijn gemak als ik in een andere taal schrijf. Ik heb wel een veel kleinere woordenschat. Dat kan een beperking zijn, maar het kan ook een stimulans zijn om aan jezelf en aan je woordenschat te werken. Het is heel spannend.”

Welk gedicht betekent het meest voor jou?

“Dat is een moeilijke vraag. Ik houd van al mijn gedichten, ze betekenen allemaal veel voor me. In de loop van de tijd krijgen sommige gedichten meer betekenis en vind ik andere wat oppervlakkiger. Ik zou er niet zo meteen één kunnen noemen.”

Hoe verloopt het schrijfproces?

“Ik put inspiratie uit persoonlijke ervaringen, uit dingen die me heel erg raken. Dat kunnen dingen zijn die mijzelf of iemand anders overkomen of die te maken hebben met de wereld in het algemeen. Meestal is het iets wat me rechtstreeks raakt. Ik denk dat het heel logisch is. Wanneer iets uit de eerste hand je raakt, reageer je daar het sterkst op. Soms word ik getroffen door meer ingrijpende gebeurtenissen, zoals de aanslagen in Parijs, en dan is mijn reactie intenser. Toen had ik er behoefte aan mijn emoties en mijn gedachten daarover te uiten. Daarna voelde ik me een stuk beter. Het had iets therapeutisch.”

Tot slot: wat is poëzie voor jou?

“Dat is echt lastig. Ik wil niet triviaal overkomen, maar poëzie is echt overal, ik bedoel overal waar je kijkt. Voor mij gaat het over ontdekken, poëzie zien in de dingen om je heen en proberen het tot leven te wekken. Ik weet dat het triviaal klinkt, maar het is wel waar. Je moet verder kijken dan het oppervlak van de dingen, door het oppervlak heen prikken en nieuwsgierig zijn.”