In de goede oude tijd was Kerstmis nog een speciale gebeurtenis. Hoewel deze dagen al heel ver achter me liggen, hadden kinderen nog niet eens zo heel lang geleden nog iets om zich op te verheugen. Het was vroeger de dag waar je het hele jaar reikhalzend naar uitkeek – dat fantastische moment dat je met trillende handen je felbegeerde cadeaus uitpakte.

Dat was vroeger. Nu krijgen kinderen om de week ‘cadeaus’ van hun vrijwel afwezige ouders als deze in het weekend gaan shoppen om de tijd te doden. Zorgvuldig samengestelde verlanglijstjes zijn vervangen door willekeurig wijzende vingers. Bovendien kunnen kinderen alle denkbare lekkernijen tegenwoordig gewoon bij hun lokale supermarkt halen.

Terwijl kinderen hun gevoel van verwondering verloren hebben, hebben volwassenen zich er een hele nieuwe voorstelling van gemaakt. Onze goede voornemens voor het nieuwe jaar zijn onrealistische doelstellingen gebaseerd op overal aanwezige verleidelijke advertentieslogans zoals ‘val 5 kilo af in een week’. Uiteindelijk maken we een lange lijst voornemens waar we ons in de week na Kerstmis volledig op storten.

Meestal benaderen we verandering zwart-wit. Het verleden is roetzwart en donker. We willen er zo snel mogelijk weg, bij voorkeur zo min mogelijk op Zwarte Piet lijkend. De toekomst ziet er daarentegen veelbelovend uit. Daar stellen we ons voor als redders in nood, zijn alle onze problemen opgelost en is alles goed geregeld in de wereld.

Er is echter één klein probleempje. Het heden. Je kunt het heden vergelijken met die pluizige gestreepte sloffen die we aan onze voeten hebben. We hebben ze gekregen, maar het bonnetje is weg en we kunnen ze daardoor niet meer terugbrengen. In een eerste instinctieve reactie gaan we op zoek naar een resolute en snelle oplossing. We doen er alles aan om een snelle oplossing te vinden, zelfs als deze alleen maar op de korte termijn werkt.

Als je op zoek bent naar een verandering op de lange termijn moet je leren omgaan met ongemak. We willen allemaal een totale revolutie. Als het vandaag niet lukt, dan morgen. Hoe flitsend en spectaculair dat in onze gedachten ook lijkt, in werkelijkheid veranderen de meeste dingen geleidelijk. Hoe graag we ons alles ook in termen als ‘voor’ en ‘na’ willen voorstellen, de echte veranderingen vinden plaats in het grijze midden.