De Canadese neurowetenschapper en filosoof Patricia Churchland probeerde afgelopen maandag EUR-studenten te overtuigen dat morele waarden geen ivoren torens zijn, maar biologisch tot stand komen.
Het controversiële figuur trok een divers publiek, variërend van doorgewinterde hoogleraren Filosofie tot studenten sociale wetenschappen. Terwijl de eerste groep vooral sceptisch leek, was de laatste groep behoorlijk enthousiast. Vooral enkele sprekende voorbeelden leidden tot ongeduldig gefluister.
Aanvallen op 'keukentafelpsychologie'
Hoewel Churchland oorspronkelijk een filosoof was, is ze halvewege haar carrière overgestapt op de neurowetenschappen. Samen met haar echtgenoot Paul bestrijdt ze systematisch de ‘keukentafelpsychology’. Ze pleiten er voor dat alle ’tegelwijsheidjes’, die niet terug te voeren zijn op hoe ons brein werkt, worden afgeschaft. Paul en Patricia delen niet alleen hun opvattingen, maar ook hun initialen. Het komt dus regelmatig voor dat je als student een tekst leest van P. Churchland en er nooit achterkomt wie het nu eigenlijk geschreven heeft.
Luckily for us, Professor Churchland has not eliminated morality, but she persuasively argued that it is fundamentally rooted in our evolutionary history and the reward system operating in the brain. To drive her point home, she used many examples from studies of baboons, birds, rats and other animals.
Harde wetenschap
Als er powerpointslides voorbij komen met ingewikkelde diagrammen van hersenactiviteiten valt het publiek stil. Zelfs aan de universiteit voelen studenten zich geïntimideerd door wat zij als ‘harde wetenschap’ zien. Bovendien toonde de discussie na afloop aan dat iedereen wel kan grinniken om schattige foto’s van orang oetans die een hond knuffelen. Maar als dat gedrag van dieren wordt geprojecteerd op mensen, voelen de meeste aanwezigen zich vooral ongemakkelijk.
