Ruim tien studenten hebben zaterdagmiddag voor sport en recreatie gezorgd voor kinderen en jongeren onder de vluchtelingen, die momenteel worden opgevangen in het sportcentrum van de Erasmus Universiteit.
De sfeer in het sportcentrum is rustig. In de kantine is het rond het middaguur druk als de lunch wordt uitgedeeld. Maar ook in de gangen, de slaapzaal en op het terras bevinden zich plukjes mensen. Later verspreid het zich wat meer over de verschillende ruimtes van het sportcentrum. Vrijwilligers en professionals van alle mogelijke hulpverleningsinstanties bemensen de uitdeelpunten van het eten, de EHBO-post, de kledinguitgifte en het toezicht op wie er in en uit gaat.
Het valt de studenten mee wat ze aantreffen: ‘je weet van te voren toch niet goed wat je moet verwachten’, is de gedeelde eerste indruk van drie studentes die in een kantoortje van Erasmus Sport bezig zijn de grote hoeveelheid speelgoed die is binnengebracht te sorteren op geschiktheid voor verschillende leeftijden.
Enorme hoeveelheid speelgoed
De hoeveelheid knuffels, autootjes, knutselspullen en ander speelgoed is indrukwekkend. En dan is dit alleen nog wat bij Erasmus Sport is binnengekomen. Later die middag volgt het bericht dat studentenvoetbalclub Antibarbari inmiddels een stop heeft afgekondigd op het inleveren van speelgoed: het clubhuis zit mudvol.
De drie studentes zijn alle drie actief bij Antibarbari en weten van aanpakken, in no time is het speelgoed gesorteerd en verplaatst naar een van de kleinere sportzalen die nu is ingericht als recreatieruimte voor kinderen. “Het is een beetje anarchistische sfeer”, vat Evelien, ook actief bij Antibarbari, de sfeer samen. “Er lopen veel mensen en iedereen doet gewoon wat hij denkt dat goed is.”
Op verzoek roept een tolk in het Arabisch – wat de voertaal lijkt te zijn van de meeste vluchtelingen – om dat er speelgoed is gearriveerd en dat de kinderen kunnen gaan spelen. Het zijn vooral de allerkleinsten die zich vermaken met wat er ligt. De wat oudere kinderen van zes, zeven en acht jaar, lijken vooral bezig met het verzamelen van speelgoed en het bij zich houden; ze weten dat ze ook deze locatie weer moeten verlaten.
Voetbal en selfies
De oudere kinderen en wat jonge mannen spelen basketbal en zaalvoetbal met de studentvrijwilligers. “Ze moesten eerst lachen toen we met drie meiden binnenkwamen”, zegt Evelien, “maar toen ze zagen dat we écht konden voetballen, zeiden ze: you’re good.” Er worden selfies gemaakt door de studenten met de vluchtelingen.
Anna (studentenzaalvoetbalclub RS) en Auke en Joanne (Antibarbari) staan rond half 4 wat uit te hijgen bij de bar van het sportcentrum. Ze vonden het een bijzondere ervaring om met de vluchtelingen te voetballen. Joanne: “Toen ze vanochtend belden dacht ik, ach laat ik ook eens wat nuttigs doen voor de mensheid. Beter dan de hele dag in bed liggen en series kijken.”
Buiten lopen de internationals Marta Dawydzik en Andrew Gebhard Via EFR meldden ze zich aan voor het vrijwilligerswerk. Na het sorteren van speelgoed, gaven ze een groepje vluchtelingen een rondleiding over de campus. De vluchtelingen waren zelf ook student toen ze moesten vluchten. “Het uitzicht vanaf de zeventiende verdieping van het Tinbergen-gebouw vonden ze fantastisch”, vertellen ze. “We hebben ze ook verteld welke studies je hier kunt doen, en welke in bijvoorbeeld in Delft. Ze willen erg graag weer gaan studeren.”
Achter de bar van het sportcentrum lijkt er geen einde te komen aan de shift van Kevin – vaste barman van Erasmus Sport. Hij was er donderdagavond en de hele nacht. Sliep thuis een paar uur, deed boodschappen voor de kantine, vierde nog even de verjaardag van zijn vriendin, en was zaterdagochtend weer vroeg present.
Hij was er bij toen de vluchtelingen arriveerden. Stil kwamen ze binnen, herinnert hij zich. Een deel ging meteen door naar de slaapzaal, anderen bleven in de kantine, aten wat en en speelden de hele nacht aan de pooltafels. Uitgebreid contact met de vluchtelingen is er niet. “Met handen en voeten proberen we elkaar te begrijpen. Ik heb even geweten wat zoutvaatje is in het Arabisch, maar ben het weer kwijt.”
Ondertussen buigt hij zich over de personeelsplanning van de komende dagen en nachten voor het personeel van Erasmus Sport. Alle medewerkers – of ze nu achter de bar staan of fitness geven – zet zich de komende dagen in voor het in goede banen leiden van de opvang.